Ο αμπελώνας της Σαντορίνης

Σήμε­ρα η αμπε­λο­καλ­λιέρ­γεια απο­τε­λεί τον σημα­ντι­κό­τε­ρο τομέα αγρο­τι­κής παρα­γω­γής στη Σαντο­ρί­νη. H ιστο­ρία της χάνε­ται στους προϊ­στο­ρι­κούς χρό­νους. Σήμε­ρα ο αμπε­λώ­νας της Σαντο­ρί­νης απο­τε­λεί τον πλέ­ον παρα­δο­σια­κό σε ολό­κλη­ρο τον Ελλα­δι­κό χώρο. Άνυ­δρος με μόνη δρο­σιά τις λίγες βρο­χές του χει­μώ­να και τη νυχτε­ρι­νή υγρα­σία του καλο­και­ριού που προ­έρ­χε­ται από την εξά­τμι­ση της καλ­ντέ­ρας και την οποία απο­θη­κεύ­ει η κίσ­ση­ρη του εδά­φους. Οι αντί­ξο­ες κλι­μα­τι­κές συν­θή­κες και ιδιαί­τε­ρα οι ισχυ­ροί άνε­μοι υπο­χρέ­ω­σαν τους καλ­λιερ­γη­τές να υιο­θε­τή­σουν ένα μονα­δι­κό χαμη­λό σχή­μα κλα­δέ­μα­τος, σαν καλά­θι, προ­κει­μέ­νου να προ­φυ­λάσ­σο­νται τα στα­φύ­λια, τόσο από τον άνε­μο όσο και από τον καύ­σω­να του καλο­και­ριού. Η έκτα­ση του αμπε­λώ­να σήμε­ρα είναι 14.000 στρέμ­μα­τα και η από­δο­σή του είναι περί­που 500 κιλά/στρέμμα. Το πιο σημα­ντι­κό στοι­χείο του αμπε­λώ­να της Σαντο­ρί­νης είναι ο ποι­κι­λια­κός της πλού­τος. Απο­τε­λεί μια μεγά­λη αμπε­λο­γρα­φι­κή συλ­λο­γή, αφού δια­σώ­ζει περισ­σό­τε­ρες από 50 ποι­κι­λί­ες αμπέ­λου ορι­σμέ­νες από τις οποί­ες είναι σπά­νιες και έχουν μονα­δι­κά αμπε­λο­γρα­φι­κά και οινο­λο­γι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Βασι­κή ποι­κι­λία του αμπε­λώ­να είναι το Ασύρ­τι­κο, η καλύ­τε­ρη κατά πολ­λούς, λευ­κή ποι­κι­λία σε ολό­κλη­ρη τη μεσο­γεια­κή λεκά­νη, η οποία στο ιδιό­μορ­φο εδα­φο­κλι­μα­τι­κό περι­βάλ­λον της Σαντο­ρί­νης έχει προ­σαρ­μο­στεί τέλεια και δίνει προ­ϊ­ό­ντα με ξεχω­ρι­στά χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Το Ασύρ­τι­κο συμπλη­ρώ­νουν οι δύο άλλες βασι­κές λευ­κές ποι­κι­λί­ες του αμπε­λώ­να, το Αθή­ρι και το Αϊδά­νι, από τη συνοι­νο­ποί­η­ση των οποί­ων προ­κύ­πτει το Ονο­μα­σί­ας Προ­έ­λευ­σης Ανω­τέ­ρας Ποιό­τη­τος λευ­κό ξηρό (ΟΠΑΠ) ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ. Άλλες λευ­κές ποι­κι­λί­ες αμπέ­λου που φιλο­ξε­νού­νται στον αμπε­λώ­να της Σαντο­ρί­νης είναι η Αγριο­γλυ­κά­δα, το Ασπρο­βου­δό­μα­το, η Ασπρού­δα Σαντο­ρί­νης, η Γαϊ­δου­ριά, η Άσπρη Βάφτρα, η Ασπρο­μα­ντη­λα­ριά, η Γλυ­κά­δα, το Κρη­τι­κό, το Ποτα­μί­σι, το Πλα­τά­νι, το Κατσα­νό, το Φλα­σκα­σύρ­τι­κο, ο Σταυ­ρα­χιώ­της. Το Μπρού­σκο σημαί­νει (άγριο) και είναι παρα­δο­σια­κό κρα­σί της Σαντο­ρί­νης μπο­ρεί να είναι κόκ­κι­νο από Αιγαιο­πε­λα­γί­τι­κη Μαντη­λα­ριά η λευ­κό απο στα­φύ­λια ασύρ­τι­κου ή ενα μείγ­μα και των δύων με απο­τέ­λεμ­σμα ένα ροζέ κρα­σί όπως προ­κύ­πτει από το ίδιο του το όνο­μά πρό­κει­ται για ένα κρα­σί υψη­λής περιε­κτι­κό­τη­τας σε υνό­πνευ­μα 16 με 17 %. Από τις ερυ­θρές ποι­κι­λί­ες η Αιγαιο­πε­λα­γί­τι­κη Μαντη­λα­ριά κατέ­χει τη πιο σημα­ντι­κή θέση στον αμπε­λώ­να της Σαντο­ρί­νης και πλαι­σιώ­νε­ται από το Μαυ­ρά­θη­ρο, τη Βάφτρα, το Βου­δό­μα­το, το Μαυ­ρο­τρά­γα­νο, το Σιδε­ρί­τη, τη Γλυ­κά­δα την κόκ­κι­νη, το μαύ­ρο Αϊδά­νι. Χάρη στη μεγά­λη παρά­δο­ση του νησιού στο χώρο του κρα­σιού τα οινο­ποιεία που λει­τουρ­γούν είναι πολλά

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -