Ο παρεμβατισμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Κοινωνική Οικονομία

του Βασί­λη Τακτικού

Ο παρεμ­βα­τι­σμός της τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης στην κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία, με πόρους και υπο­δο­μές λει­τουρ­γεί καθο­ρι­στι­κά στην ανά­πτυ­ξη της και ιδιαί­τε­ρα στη δημιουρ­γία τοπι­κής απα­σχό­λη­σης.  Κατ΄ ανα­λο­γία  του κρα­τι­κού παρεμ­βα­τι­σμού στον ιδιω­τι­κό τομέα όταν βρί­σκε­ται σε  οικο­νο­μι­κή κρί­ση  και μεγά­λη ανεργία. 

Και αυτό συμ­βαί­νει πρα­κτι­κά όπου εφαρ­μό­ζε­ται η κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία στο πεδίο της τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης καθώς, συνει­σφέ­ρει με μετρή­σι­μα απο­τε­λέ­σμα­τα στην αντι­με­τώ­πι­ση της ανερ­γί­ας και της φτω­χο­ποί­η­σης του πληθυσμού.

Υπάρ­χουν Δήμοι με εξαι­ρε­τι­κά παρα­δείγ­μα­τα  απο­τε­λε­σμά­των που μπο­ρού­με να ανα­φερ­θού­με όπως, ο δήμος της Μαδρί­της και ο δήμος της Βαρ­κε­λώ­νης που διοι­κού­νται από δύο γυναί­κες δημάρ­χους την Μανου­έ­λα Καρ­μέ­να, στη Μαδρί­τη και τη Άντα Κολά­ου  στη Βαρ­κε­λώ­νη. Ας σημειώ­σου­με ότι υπάρ­χουν και μικρό­τε­ροι Δήμοι με συγκε­κρι­μέ­νη ατζέ­ντα πολι­τι­κής για την κοι­νω­νι­κή οικονομία.

Η δημο­τι­κή αρχή της Μαδρί­της  θεσμο­θέ­τη­σε το συμ­βού­λιο αλλη­λέγ­γυας κοι­νω­νι­κής και συνερ­γα­τι­κής οικο­νο­μί­ας, στο οποίο συμ­με­τέ­χουν η Περι­φε­ρεια­κή ομο­σπον­δία συλ­λο­γι­κο­τή­των από τις γει­το­νιές της ισπα­νι­κής πρω­τεύ­ου­σας και το ευρω­παϊ­κό δίκτυο αγώ­να ενά­ντια στη φτώ­χεια και τον κοι­νω­νι­κό απο­κλει­σμό δρά­σεις που ενί­σχυ­σαν την τοπι­κή απασχόλησης.

Η δημο­τι­κή αρχή της Βαρ­κε­λώ­νης θεσμο­θέ­τη­σε επί­σης την αλλη­λέγ­γυα οικο­νο­μία ως έναν από τους πολι­τι­κούς άξο­νες της τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης με αιχ­μή την προ­στα­σία της κοι­νω­νι­κής κατοι­κί­ας και τη δημιουρ­γία τοπι­κού νομίσματος.

Επί­σης, σε μία σει­ρά από δήμους στην Ευρώ­πη,  Ισπα­νία, Βέλ­γιο, Δανία και Γερ­μα­νία οι πολί­τες οι οποί­οι τοπι­κές κοι­νό­τη­τες και  την τοπι­κή αυτο­διοί­κη­ση έχουν συστή­σει πάνω από 2.000 ενερ­γεια­κούς συνε­ται­ρι­σμούς. Άλλοι μικρό­τε­ροι  Δήμοι έχουν ανα­πτύ­ξει δρά­σεις τον τομέα υγεί­ας και κοι­νω­νι­κής φρο­ντί­δας με εξαι­ρε­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα. Ενώ σε όλη την Ευρώ­πη εκτι­μά­ται ότι υπάρ­χουν και λει­τουρ­γούν 2000 ενερ­γεια­κοί συνε­ται­ρι­σμοί. Αλλά και σημα­ντι­κές κοι­νω­νι­κές επι­χει­ρή­σεις στο τομέα υγεί­ας που διευ­κο­λύ­νο­νται από την Τοπι­κή Αυτοδιοίκηση .

Θα μπο­ρού­σα­με επί­σης να ανα­φερ­θού­με σε εκα­το­ντά­δες επι­τυ­χη­μέ­να παρα­δείγ­μα­τα στον Ευρω­παϊ­κό χώρο, που πιστο­ποιούν την  δυνα­μι­κή της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας όταν υπο­στη­ρί­ζε­ται από τοπι­κές  συλ­λο­γι­κές πρω­το­βου­λί­ες.  Αλλά το θέμα μας  δεν είναι τα μεμο­νω­μέ­να επι­τυ­χη­μέ­να παρα­δείγ­μα­τα που είναι πράγ­μα­τι πολ­λά.  Το θέμα που μας απα­σχο­λεί είναι  το φαι­νό­με­νο της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας με καθο­λι­κή ισχύ, στην αντι­με­τώ­πι­ση της ανερ­γί­ας της φτώ­χειας και του κοι­νω­νι­κού απο­κλει­σμού.  Κι αυτό για­τί  μολο­νό­τι ο κατά­λο­γος των καλών παρα­δειγ­μά­των είναι μακρύς, αυτό δεν σημαί­νει ότι η κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία είναι στην ατζέ­ντα της μεγά­λης μερί­δας των φορέ­ων της τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης Τα παρα­δείγ­μα­τα στην Ευρώ­πη αντα­πο­κρί­νο­νται μόνο στο 10% περί­που των δήμων που ανα­λαμ­βά­νουν πρω­το­βου­λί­ες  για την κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία στην τοπι­κή αυτο­διοί­κη­ση. Αυτός είναι και ο λόγος  που είναι ανα­γκαί­ος ένας οδι­κός χάρ­της  ανά­πτυ­ξης των  συνερ­γειών και δυνα­το­τή­των  της τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης με τις κοι­νω­νι­κές επιχειρήσεις.

 Το ευρω­παϊ­κό Πλαί­σιο της εμπλο­κής της τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης κοι­νω­νι­κή οικονομία.

Στο   ευρω­παϊ­κό πλαί­σιο της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας ήδη, από τις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1990 η Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση μαζί με τις οργα­νώ­σεις της κοι­νω­νί­ας των πολι­τών θεω­ρού­νται σημα­ντι­κοί φορείς και παρά­γο­ντες της ανα­πτυ­ξια­κής πολι­τι­κής των ανε­πτυγ­μέ­νων χωρών της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, πράγ­μα το οποίο εξει­δι­κεύ­ε­ται και σε ανά­λο­γα Ευρω­παϊ­κά Χρη­μα­το­δο­τι­κά προ­γράμ­μα­τα. Κάτι ανά­λο­γο ισχύ­ει (χωρiς βέβαια να προ­βάλ­λε­ται) στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες της Αμε­ρι­κής, τον Κανα­δά, την Αυστρα­λία κ.α. Ενώ στο επί­πε­δο της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, η Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή έχει ανα­γνω­ρί­σει το ρόλο που μπο­ρούν να δια­δρα­μα­τί­σουν οι συνέρ­γειες μετα­ξύ ΟΤΑ και οργα­νώ­σε­ων της κοι­νω­νί­ας πολι­τών προ­ω­θώ­ντας κατάλ­λη­λες πολι­τι­κές συνεργασίας.

Ωστό­σο, το θεσμι­κό περι­βάλ­λον δημιουρ­γί­ας κοι­νω­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, παρου­σιά­ζει ελλεί­μα­τα, καθώς δεν είναι μέσα στη γενι­κό­τε­ρη λογι­κή του ιδιω­τι­κού τομέα της οικο­νο­μί­ας.     Σε κάθε περί­πτω­ση η εφαρ­μο­γή της  Κοι­νω­νι­κής Οικο­νο­μί­ας στη πρά­ξη δεν είναι ζήτη­μα μόνο της κεντρι­κής Κυβέρ­νη­σης, αλλά κυρί­ως ζήτη­μα της Τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης, λόγω εγγύ­τη­τας προς την κοι­νω­νι­κή βάση, αλλά και λόγω της ανά­γκης συμπλη­ρω­μα­τι­κής κάλυ­ψης των παρε­χό­με­νων υπη­ρε­σιών της προς την Τοπι­κή Κοι­νω­νία. Οι δήμοι στη παρού­σα συγκυ­ρία μπο­ρούν  να ξεκι­νή­σουν την δημιουρ­γι­κή τους εμπει­ρία στην κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία από τομέα της ενέργειας.

Από την άμε­ση αυτο­πα­ρα­γω­γή και αυτο­κα­τα­νά­λω­ση για  μεί­ω­ση του κόστους της ενέρ­γειας σε κάθε δήμο, δίνο­ντας παράλ­λη­λα το παρά­δειγ­μα και στα νοι­κο­κυ­ριά να δημιουρ­γή­σουν με τη σει­ρά τους ενερ­γεια­κές κοι­νό­τη­τες.  Έχο­ντας ως οδη­γό αυτή την εμπει­ρία της μεί­ω­σης του κόστους των ανα­γκαί­ων υπη­ρε­σιών, μπο­ρούν να περά­σουν και σε άλλους τομείς της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας, όπως είναι η  ενί­σχυ­ση της τοπι­κής δια­τρο­φι­κής αυτάρ­κειας και οι υπη­ρε­σί­ες  υγεί­ας  και κοι­νω­νι­κής φροντίδας.

Οι ανε­νερ­γοί  ανθρώ­πι­νοι  και οι  υλι­κοί πόροι  στις τοπι­κές κοινωνίες

Μία από τις βασι­κές αιτί­ες της φτω­χο­ποί­η­σης του πλη­θυ­σμού και της ανερ­γί­ας, καθώς και η ανε­πάρ­κεια  υπη­ρε­σί­ες  υγεί­ας  και κοι­νω­νι­κής φρο­ντί­δας είναι οι ανε­νερ­γοί  ανθρώ­πι­νοι  και οι  υλι­κοί πόροι που δεν αξιο­ποιού­νται τοπι­κά από το τον ιδιω­τι­κό και δημό­σιο τομέα.. Τέτοιοι  ανα­ξιο­ποί­η­τοι χώροι  (σχο­λά­ζου­σες γαί­ες, δημό­σια κτί­ρια, δάση ) και από την άλλη πλευ­ρά οι ανε­νερ­γοί ανθρώ­πι­νοι πόροι, υψη­λή ανερ­γία στους νέους, και   μεγά­λες ανά­γκες για κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες είναι οι αντι­φά­σεις που μπο­ρεί να λύσει η κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία που δίνει έμφα­ση στον βιο­πο­ρι­σμό και όχι στην κερδοσκοπία.
Υπάρ­χουν δηλα­δή, σε μεγά­λη έκτα­ση ανε­νερ­γοί υλι­κοί και ανθρώ­πι­νοι πόροι τους οποί­ους η ιδιω­τι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα δεν έχει ενδια­φέ­ρον να ανα­πτύ­ξει ούτε ο δημό­σιος τομέ­ας να κινη­το­ποι­ή­σει . Λαμ­βά­νο­ντας, βέβαια υπό­ψη ότι οι πόροι ο κοι­νω­νι­κό κρά­τος δεν επαρ­κούν για  να καλύ­ψουν όλες τις αυξα­νό­με­νες ανά­γκες πρό­νοιας και κοι­νω­νι­κής φροντίδας.

Κι αυτό συμ­βαί­νει δεδο­μέ­νου ότι, η αυξα­νό­με­νη φορο­λο­γία στην οποία στη­ρί­ζε­ται το κοι­νω­νι­κό κρά­τος έχει φθά­σει στα υψη­λό­τε­ρα όρια, που πνί­γει τις μικρές επι­χει­ρή­σεις με απο­τέ­λε­σμα την αδυ­να­μία να καλύ­ψει τις ολο­έ­να αυξα­νό­με­νες κοι­νω­νι­κές ανά­γκες. Από την άλλη η αυξα­νό­με­νη ανερ­γία λόγω τεχνο­λο­γι­κών εξε­λί­ξε­ων είναι αιτία του οικο­νο­μι­κού και κοι­νω­νι­κού απο­κλει­σμού δημιουρ­γεί μια κατά­στα­ση που δεν μπο­ρεί να αντι­με­τω­πι­στεί σε βάθος χρό­νου μόνο από το κοι­νω­νι­κό κράτος.
Η αυξα­νό­με­νη προ­σφο­ρά προ­ϊ­ό­ντων δεν προ­κα­λεί την αντί­στοι­χη ζήτη­ση από τους κατα­να­λω­τές καθό­σον οι  μισθοί και εισο­δή­μα­τα περιορίζονται.

Έτσι προ­κύ­πτει η αδρά­νεια των πόρων στο επί­πε­δο κάλυ­ψης βασι­κών ανα­γκών δια­τρο­φής, στέ­γης και κοι­νω­νι­κής μέρι­μνας είναι από τις βασι­κές αιτί­ες του προ­βλή­μα­τος καθή­λω­σης της οικο­νο­μι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας. Το κρά­τος και η αγο­ρά δεν μπο­ρούν να καλύ­ψουν το σύνο­λο των ανα­γκών της κοι­νω­νί­ας. Η συμπλη­ρω­μα­τι­κό­τη­τα της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας, μέσα από την ορθο­λο­γι­κή προ­σέγ­γι­ση   αξιο­ποί­η­σής  των ανε­νερ­γών πόρων  από την τις κοι­νω­νι­κές επι­χει­ρή­σεις, είναι βέβαιο ότι μπο­ρεί να καλύ­ψει το κενό και  θα ωφε­λού­σε τόσο το δημό­σιο όσο και τον ιδιω­τι­κό τομέα, με δεδο­μέ­νη τη διεύ­ρυν­ση της απα­σχό­λη­σης και της κατα­νά­λω­σης. Ακρι­βώς για­τί η συμπλη­ρω­μα­τι­κό­τη­τα θα έχει θετι­κές επι­δρά­σεις περε­ταί­ρω στο επί­πε­δο της μαζι­κής κατα­νά­λω­σης αλλά και στη διεύ­ρυν­ση της φορο­λο­γι­κής βάσης. Έτσι διεκ­δι­κώ­ντας το μειω­μέ­νο κόστος συναλ­λα­γών προ­κύ­πτει η ανά­γκη    της ανά­πτυ­ξης της  κοι­νω­νι­κής οικονομίας.

Πολ­λοί παρα­δέ­χο­νται ότι η πολι­τι­κή των επι­δο­μά­των σε ανθρώ­πους που έχουν την ικα­νό­τη­τα να εργα­στούν δεν είναι η σωστή κοι­νω­νι­κή λύση. Η σωστή πολι­τι­κή κατά γενι­κή παρα­δο­χή είναι ο παρεμ­βα­τι­σμός για  τη δημιουρ­γία νέων  θέσε­ων εργα­σί­ας. Επο­μέ­νως, ο επι­θυ­μη­τός στό­χος θα πρέ­πει πάντα να είναι σε σχέ­ση με  τα κατάλ­λη­λα κίνη­τρα η ενί­σχυ­ση της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας που διευ­ρύ­νει την απα­σχό­λη­ση. Κι αυτό μπο­ρούν να πετύ­χουν οι κοι­νω­νι­κές επι­χει­ρή­σεις με βάση το μειω­μέ­νο κόστος συναλλαγών.

Οι επι­δο­τή­σεις από  το Ευρω­παϊ­κό Κοι­νω­νι­κό Ταμείο,  μπο­ρούν να δίνο­νται ώστε να καλύ­πτουν ένα μέρος του εργα­τι­κού κόστους των εργα­ζο­μέ­νων, σε κοι­νω­νι­κές επι­χει­ρή­σεις ως μόχλευ­ση κινη­το­ποί­η­σης αδρα­νών ανθρώ­πι­νων πόρων.

Αυτό θα πρέ­πει να είναι το ζητού­με­νο και το αίτη­μα προς κάθε  κυβέρ­νη­ση από την πλευ­ρά της Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης, αλλά και από τις οργα­νώ­σεις της Κοι­νω­νί­ας Πολι­τών με στό­χο να ενι­σχυ­θούν οι κοι­νω­νι­κές επιχειρήσεις.

Οι συνέρ­γειες τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης κοι­νω­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων και «Κοι­νω­νι­κές Ανα­πτυ­ξια­κές Συμπράξεις»

Η τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση έχει στην κυριό­τη­τά τους  κοι­νό­κτη­τους  χώρους όπως ανα­φερ­θή­κα­με και σε άλλα σημεία. Κατέ­χει δημο­τι­κές γαί­ες, Βου­νά, δάση,  ποτά­μια, θαλάσ­σιες ακτές, πλα­τεί­ες και κτί­ρια. Πρό­κει­ται για υλι­κούς πόρους  που αντι­κει­με­νι­κά ανή­κουν στους πολί­τες.  Αυτούς τους πόρους  περιο­ρι­σμέ­να μόνο μπο­ρεί να αξιο­ποι­ή­σει με τις δημο­τι­κές επι­χει­ρή­σεις ενώ  δυνα­τόν ν΄αξιοποιηθούν σε μεγα­λύ­τε­ρη κλί­μα­κα μέσα από  συνέρ­γειες δημο­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων και κοι­νω­νι­κών επιχειρήσεων.

Καταρ­χήν στο τομέα της ενέρ­γειας, μέσα από  τις ενερ­γεια­κές κοι­νό­τη­τες (Ενερ­για­κούς συνε­ται­ρι­σμούς) μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σει σε μεγά­λη κλί­μα­κα αξιο­ποιώ­ντας τις νέες τεχνο­λο­γί­ες, για τις  ανα­νε­ώ­σι­μες πηγές ενέρ­γειας  μειώ­νο­ντας δρα­στι­κά μέχρι εως και  70% το κόστος ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος σε κάθε τοπι­κή κοι­νό­τη­τα, επι­χεί­ρη­ση και  νοι­κο­κυ­ριό.

Στον τομέα της αγρο­δια­τρο­φι­κής  τοπι­κής αυτάρ­κειας,  παρέ­χο­ντας εκτά­σεις και υπο­στή­ρι­ξη με υπο­δο­μές στους κοι­νω­νι­κούς αγρο­τι­κούς συνε­ται­ρι­σμούς μπο­ρεί να βελ­τιω­θεί το τοπι­κό εισό­δη­μα και τοπι­κή αυτάρκεια.

 Στον τομέα υγεί­ας- κοι­νω­νι­κής φρο­ντί­δας,  δημιουρ­γώ­ντας υπο­δο­μές για κοι­νω­νι­κές επι­χει­ρή­σεις Υγεί­ας και κοι­νω­νι­κής φρο­ντί­δας, ενι­σχύ­ο­ντας  την προ­λη­πτι­κή υγεία, την  κοι­νω­νι­κή μέρι­μνα και κατα­πο­λέ­μη­ση της φτώχειας.

Στον τομέα περι­βάλ­λο­ντος, παράλ­λη­λα με την οικο­προ­στα­σία, να αξιο­ποι­ή­σει το φυσι­κό περι­βάλ­λον,. με την πρά­σι­νη επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα στη δια­χεί­ρι­ση δασών και οικοσυστημάτων.

Στον τομέα του δια­δι­κτύ­ου και της ψηφια­κής εργα­σί­ας, ενι­σχύ­ο­ντας πρω­το­βου­λί­ες για Κέντρα Συμ­βου­λευ­τι­κής ψηφια­κής Εξυ­πη­ρέ­τη­σης Πολι­τών,  με στό­χο την υπο­στή­ρι­ξη νέων  κοι­νω­νι­κών επιχειρήσεων.

Στον τομέα της κοι­νω­νι­κής κατοι­κί­ας, προ­σφέ­ρο­ντας εκτά­σεις και οικι­στι­κές υπο­δο­μές σε οικι­στι­κούς συνεταιρισμούς.

Στον τομέα της πολι­τι­στι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας όπου υπάρ­χει παρά­δο­ση παρεμ­βα­τι­σμού της Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης. Να  πολι­τι­στι­κά πάρ­κα ανα­ψυ­χής και ψυχα­γω­γί­ας στο πλαί­σιο της κοι­νω­νι­κής επιχειρηματικότητας.

Μία τέτοια προ­σέγ­γι­ση στο επί­πε­δο της τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης απαι­τεί καταρ­χήν να υπάρ­χει μία πολι­τι­κή ατζέ­ντα της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας.  Συγκε­κρι­μέ­να κον­δύ­λια στον  ετή­σιο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό  και κατα­γρα­φή  των δια­θέ­σι­μων πόρων για την κοι­νω­νι­κή επιχειρηματικότητα.

• Δημιουρ­γία Ατζέ­ντας παρεμ­βά­σε­ων της ΤΑ
• Κατα­γρα­φή και  σχε­δια­σμός αξιο­ποί­η­σης ανε­νερ­γών πόρων
• Συνερ­γα­τι­κά δίκτυα αλληλεγγύης
• Συμ­με­το­χι­κές δια­δι­κα­σί­ες συγκέ­ντρω­σης κοι­νω­νι­κού και δια­νοη­τι­κού κεφαλαίου.
• Δομές δια­χεί­ρι­σης και διά­δο­σης της γνώσης.
• Υπη­ρε­σί­ες συμ­βου­λευ­τι­κής- mentoring

Με βάση ένα τοπι­κό όρα­μα και σχέ­διο ανά­πτυ­ξης της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας είναι ανα­γκαία η απο­γρα­φή των ανε­νερ­γών πόρων και των ανα­γκών σε κάθε Δήμο. Ώστε να είναι γνω­στές οι δια­θέ­σι­μες υλι­κές υπο­δο­μές,  στην τοπι­κή κοι­νω­νία και  αυτό να λει­τουρ­γή­σει   ως δια­γνω­στι­κό εργα­λείο των Δημο­τι­κών Συμ­βου­λί­ων και άλλων τοπι­κών φορέ­ων. Προ­κει­μέ­νου να ανα­λά­βουν πρω­το­βου­λί­ες για την αξιο­ποί­η­ση  των συγκρι­τι­κών πλε­ο­νε­κτη­μά­των της περιοχής.

Μία άλλη προ­ϋ­πό­θε­ση για την ανά­πτυ­ξη της κοι­νω­νι­κής Οικο­νο­μί­ας στην τοπι­κή αυτο­διοί­κη­ση είναι τα δημο­τι­κά δίκτυα κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας σε Εθνι­κό και Ευρω­παϊ­κό επί­πε­δο, για να μπο­ρούν να στη­ρι­χθούν θεσμι­κά οι πρωτοβουλίες.

Το περί­πλο­κο έργο της κινη­το­ποί­η­σης των ανθρώ­πι­νων πόρων και της δικτύ­ω­σης των κοι­νω­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων από όλες τις πλευ­ρές – πολί­τες, κατα­να­λω­τές, επαγ­γελ­μα­τί­ες, παρα­γω­γούς, κοι­νω­νι­κούς φορείς της Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης είναι απα­ραί­τη­το να εξυ­πη­ρε­τεί­ται από ένα σύστη­μα δικτύ­ω­σης και οργά­νω­σης. Συνε­πώς, θα λέγα­με πως έχου­με να κάνου­με με ένα ανοι­κτό κάλε­σμα στις τοπι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες  ώστε να συμε­τά­σχουν στην κοι­νω­νι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα με την υπο­στή­ρι­ξη της Τοπι­κής Αυτοδιοίκησης.

Υπάρ­χουν Χιλιά­δες οργα­νώ­σεις της κοι­νω­νί­ας πολι­τών σε κάθε χώρα που προ­σφέ­ρουν έμπρα­κτη βοή­θεια σε άστε­γους, ναρ­κο­μα­νείς, μετα­νά­στες, υπε­ρή­λι­κες, ανα­πή­ρους και διά­φο­ρες ευπα­θείς κοι­νω­νι­κές ομά­δες. Χωρίς όμως πολ­λές φορές να υπάρ­χει  ένα τοπι­κό σχέ­διο που θα αυξά­νει τις δυνα­τό­τη­τες. Στο βαθ­μό  όμως η κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία υπάρ­χει στην  ατζέ­ντα, της Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης, μπο­ρούν κινη­το­ποι­η­θούν περισ­σό­τε­ροι ανθρώ­πι­νοι και υλι­κοί πόροι.

Κι αυτό αντι­κει­με­νι­κά μπο­ρεί να γίνει μόνο μέσα από τις δομές της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας και τη κοι­νω­νι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας καθώς, αυτή η μορ­φή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας εξα­σφα­λί­ζει μειω­μέ­νο κόστος παρα­γω­γής και μειω­μέ­νο κόστος συναλ­λα­γών. Τέλος, το μειω­μέ­νο κόστος είναι το θεμέ­λιο για τη βιω­σι­μό­τη­τα σε τομείς που δεν δύνα­ται να αντα­πο­κρι­θεί η ιδιω­τι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα και η μισθω­τή εργασία.

Εν κατα­κλεί­δι ο δημο­τι­κός παρεμ­βα­τι­σμός, για την στή­ρι­ξη των κοι­νω­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, μπο­ρεί να μειώ­σει το κόστος κοι­νω­φε­λών υπη­ρε­σιών, να δημιουρ­γή­σει τοπι­κή απα­σχό­λη­ση εκεί που το κρά­τος και η αγο­ρά αδυ­να­τούν, να μειώ­σει το κόστος συναλ­λα­γών και να εξα­σφα­λί­σει βιω­σι­μό­τη­τα υπη­ρε­σιών εκεί που δεν υπάρ­χει άλλη διέ­ξο­δος. Βάσει αυτού του θεσμι­κού πλαι­σί­ου και της συνέρ­γειας με  Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση, οι οργα­νώ­σεις της Κοι­νω­νί­ας Πολι­τών μπο­ρούν να απο­κτή­σουν ένα πιο δυνα­μι­κό ρόλο όπου να  καθί­στα­νται, σε εθνι­κό του­λά­χι­στον επί­πε­δο, ισό­τι­μος συνο­μι­λη­τής στον κοι­νω­νι­κό διά­λο­γο, ανα­φο­ρι­κά με τη κατα­νο­μή των πόρων και ειδι­κό­τε­ρα  του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νω­νι­κού Ταμείου.

Τελι­κός στό­χος είναι να  ενι­σχυ­θεί το κοι­νω­νι­κό εισό­δη­μα και ο λεγό­με­νος «κοι­νω­νι­κός μισθός» των δημο­τών με παρο­χές σε υπη­ρε­σί­ες ως αντίρ­ρο­πο σε μια επο­χή φθί­νου­σας ζήτη­σης της μισθω­τής εργα­σί­ας και ακρί­βειας, σε βασι­κά αγα­θά βιοπορισμού