Πολιτικό Προσωπικό και Δημοκρατία

του Χάρη Στεργίου

Τα κόμ­μα­τα και το πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό στην Ελλά­δα δεν έχουν ενη­λι­κιω­θεί ακό­μα. Παρό­τι ομνύ­ουν στη Δημο­κρα­τία δεν έχουν δημο­κρα­τία στο εσω­τε­ρι­κό τους και συνή­θως έχουν μόνο έναν! υπο­ψή­φιο για αρχη­γό τους. Εμφα­νί­ζο­νται ελκυ­στι­κά πριν τις εσω­κομ­μα­τι­κές εκλο­γές και μετά τις εκλο­γές κλεί­νο­νται στον εαυ­τό τους και δημιουρ­γούν αδια­πέ­ρα­στα τεί­χη  για την κομ­μα­τι­κή ελίτ.

Οι πολί­τες τα ψηφί­ζουν περισ­σό­τε­ρο σαν μια λύση ανά­γκης για μια «κανο­νι­κό­τη­τα» ή για να έχει η χώρα κυβερ­νη­σι­μό­τη­τα  παρά για­τί τους εμπνέ­ουν. Η πλειο­ψη­φία του πολι­τι­κού προ­σω­πι­κού των κομ­μά­των αλλά και των ηγε­τών τους προ­έρ­χο­νται από τον κομ­μα­τι­κό σωλή­να. Στα χρό­νια του covid που κυριάρ­χη­σε το zoom, το webex και το skype δεν παρή­χθη πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό μιας και οι συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες δεν μπο­ρού­σαν να ανα­πλη­ρώ­σουν τις ζωντα­νές κοι­νω­νι­κές  διερ­γα­σί­ες. Η προ­σπά­θεια του παλαιού πολι­τι­κού προ­σω­πι­κού να ανα­κυ­κλω­θεί κατα­ντά­ει τρα­γω­δία για τη χώρα και το μέλ­λον της. Ανε­ρυ­θρί­α­στοι κι ανεύ­θυ­νοι πολι­τι­κοί που έχουν βλά­ψει τη χώρα επα­νεμ­φα­νί­ζο­νται σαν να μη έχουν διδα­χθεί τίπο­τα από τα λάθη τους. Αρχη­γοί κομ­μά­των, ηγε­τι­κά στε­λέ­χη που θα έπρε­πε να κρύ­βο­νται ξανα­εμ­φα­νί­ζο­νται χωρίς να συνέ­βη τίπο­τα. Μόνο η μνή­μη των πολι­τών και η δημο­κρα­τι­κή εγρή­γορ­ση μπο­ρεί να τους περιθωριοποιήσει.

Η δημο­κρα­τία, ως γνω­στόν, είναι το καλύ­τε­ρο από τα  χει­ρό­τε­ρα πολι­τεύ­μα­τα. Ανέ­χε­ται και δίνει ευκαι­ρί­ες. Οι λαϊ­κι­στές, οι δημα­γω­γοί. οι και­ρο­σκό­ποι το εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται αυτό όταν η λήθη και η απο­γο­ή­τευ­ση κυριαρ­χεί στη χώρα.

Πως γίνε­ται τα κόμ­μα­τα της αντι­πο­λί­τευ­σης και η κυβέρ­νη­ση σε αυτή τη χώρα να   παλεύ­ουν για το καλύ­τε­ρο και τα πράγ­μα­τα να γίνο­νται χει­ρό­τε­ρα; Αύξη­ση κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των, φτώ­χεια και ματαί­ω­ση  των προσ­δο­κιών για την πλειο­ψη­φία των πολι­τών. Η μεσαία τάξη δοκι­μά­ζε­ται. Η εργα­σία γίνε­ται όλο και πιο ανα­σφα­λής. Οι ανά­γκες των πολι­τών δεν καλύπτονται.

Τα κόμ­μα­τα συνή­θως δημιουρ­γούν κλει­στούς πύρ­γους εντός τους μόλις τελειώ­σουν τα συνέ­δρια και οι οργα­νω­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες. Δεν προ­σπα­θούν να είναι αντι­προ­σω­πευ­τι­κά όλων των τάσε­ων. Τα τεί­χη κλεί­νουν κι αρχί­ζουν να «κλεί­νουν» και οι δου­λειές. Μοιά­ζουν να μην ενδια­φέ­ρο­νται για συναί­νε­ση και λογο­δο­σία. Κι όμως οι σύγ­χρο­νες πολύ­πλο­κες κοι­νω­νί­ες που δεν δημιουρ­γούν συναί­νε­ση αλλά οξύ­νουν τις αντι­θέ­σεις δεν ομο­νο­ούν  και η οικο­νο­μία παρα­παί­ει. Τα σύγ­χρο­να κόμ­μα­τα δεν λει­τουρ­γούν ως υπο­δείγ­μα­τα για τους πολί­τες. Με αυτή τους τη λει­τουρ­γία αφή­νουν χώρο για τους εχθρούς της δημοκρατίας,

Στις μέρες μας  ο πλη­θω­ρι­σμός ως η χει­ρό­τε­ρη μορ­φή κοι­νω­νι­κής αδι­κί­ας είναι παρόν! Ανα­δια­νέ­μει εισο­δή­μα­τα. Οι πολί­τες κλεί­νο­νται στα προ­βλή­μα­τά τους έρμαιοι της ακρί­βειας, των οχλή­σε­ων των εισπρα­κτι­κών, της εργα­σια­κής ανα­σφά­λειας, των προ­στί­μων , των τόκων και των προ­σαυ­ξή­σε­ων μιας ανάλ­γη­της φορο­λο­γι­κής πολι­τι­κής που ανε­βά­ζει συνε­χώς το ιδιω­τι­κό χρέ­ος αδί­στα­κτα εις βάρος τω πολι­τών. Αδί­στα­κτες πολι­τι­κές από αδί­στα­κτους πολι­τι­κούς. Κατα­σχέ­σεις περιου­σια­κών στοι­χεί­ων και όχι μόνο κατοικιών.

Κατα­σχέ­σεις λογα­ρια­σμών και μπλο­κά­ρι­σμα των οικο­νο­μού­ντων ατό­μων χωρίς να έχει τελε­σι­δι­κή­σει καν η υπό­θε­σή τους.  Εξο­ντω­τι­κές  μνη­μο­νια­κές ποι­νές στη μεσαία τάξη για φορο­λο­γι­κές υπο­θέ­σεις Δια­νο­μή πλού­του στις ελίτ  εις βάρος της πλειο­ψη­φί­ας των πολι­τών και των επι­χει­ρή­σε­ων.  Οι ολι­γο­πω­λια­κές πρα­κτι­κές στο απυ­ρό­βλη­το και η εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα ξανά στα πάνω της

Τα περισ­σό­τε­ρα κόμ­μα­τα στην πρά­ξη δεν κάνουν ή δεν λένε τίπο­τα για όλα αυτά. Μοιά­ζουν απο­κομ­μέ­να από τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες του κόσμου

Η δια­φά­νεια και η λογο­δο­σία έχουν κατα­ντή­σει άγνω­στες λέξεις. Οι μετα­κλη­τοί, η υπο­νό­μευ­ση της νομο­θε­τι­κής λει­τουρ­γί­ας με εξου­σιο­δο­τή­σεις και με νομο­θε­τι­κές πρά­ξεις μειώ­νει συνε­χώς την ποιό­τη­τα της δημο­κρα­τί­ας. Οι κομ­μα­τι­κοί στρα­τοί αντι­γρά­φουν αλλή­λους  και κανι­βα­λί­ζουν το δημό­σιο χρή­μα λες και είναι ιδιω­τι­κό τους λάφυ­ρο. Ας πάψου­με να είμα­στε φρό­νι­μοι πολί­τες και να γίνου­με κρι­τι­κοί απέ­να­ντι σε κάθε εξουσία

Σε μια χώρα που ενώ γύρω της συμ­βαί­νουν κοσμοϊ­στο­ρι­κές κοι­νω­νι­κο-οικο­νο­μι­κές αλλα­γές  αυτή διά­λε­ξε να καταρ­γή­σει τις Κοι­νω­νι­κές Επι­στή­μες και τα προ­τάγ­μα­τα του δια­φω­τι­σμού στο Λύκειο για να αυξή­σει τις ώρες των Λατι­νι­κών, των Θρη­σκευ­τι­κών και της Γυμνα­στι­κής έχουν πολ­λά να γίνουν ακόμα.

Τα κόμ­μα­τα στη μετά covid επο­χή έχουν πολ­λά να κάνουν ως προς την αξιο­πι­στία τους  και ακό­μα περισ­σό­τε­ρα για να μας πεί­σουν ότι υπη­ρε­τούν το κοι­νό καλό.

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -