Με την ονομασία ρεμπελιό των ποπολάρων (εκ της ιταλικής: ribellione = εξέγερση) φέρεται στην ιστορία της Επτανήσου μια λαϊκή εξέγερση των ποπολάρων της Ζακύνθου, κατά των αρχόντων της νήσου που σημειώθηκε επί Ενετοκρατίας, το 1628 και η οποία τελικά πνίγηκε στο αίμα.
Η επανάσταση αυτή έμεινε περισσότερο γνωστή από τη λεπτομερή περιγραφή της από σχετική συγγραφή (χρονογράφημα), που κατέγραψε ο άρχοντας Άγγελος Σουμάκης που αποτελεί σπάνιο και σημαντικό ντοκουμέντο, γραμμένο στην ιδιότυπη και γλαφυρή ζακυνθινή διάλεκτο της εποχής με πλήθος πληροφοριών για τους πρωταγωνιστές, την εξέλιξη, τον τρόπο σκέψης της εποχής καθώς και άλλα ιστορικά και οικονομικοκοινωνικά στοιχεία της Ζακύνθου της εποχής εκείνης.
Την εποχή εκείνη η Ζάκυνθος βρισκόταν υπό την κατοχή της Γαληνότατης Δημοκρατίας, που διήρκεσε από το 1484 έως το 1797. Οι Ενετοί είχαν παραχωρήσει στη νήσο ανεξιθρησκεία που αποτελούσε αυτοδιοικούμενη κοινότητα από Συμβούλιο Ευγενών, που έκανε την εκλογή των Αρχών μαζί με τον Ενετό Προβλεπτή. Τα μέτρα όμως αυτά φέρονταν να ωφελούσε κυρίως τις ανώτερες τάξεις του Ζακυνθινού λαού.
Οι Ζακυνθινοί την εποχή εκείνη διακρίνονταν σε τρεις κοινωνικές τάξεις.…
περισσότερες πληροφορίες εδώ