Του Στέρτσου Χαράλαμπου.
Μια θρυμματισμένη κοινωνία σε συνθήκες παραγωγικής αναδιάρθρωσης του κεφαλαίου είναι δύσκολο να επανασυντεθεί. Πολύ περισσότερο όταν οι οδηγητικές ικανότητες των κοινωνικών υποκειμένων χρειάζεται να δοκιμασθούν, να αναπτυχθούν και να ενοποιηθούν επινοώντας νέες μορφές πολιτικής κοινωνικοποίησης. Δεδομένης της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να λειτουργήσει ενοποιητικά και άρα να κοινωνικοποιήσει πολιτικά την κοινωνία το ερώτημα που τίθεται είναι πως θα διαμορφωθούν ιστορικά υποκείμενα που θα μπορέσουν να συνεγείρουν, να εμπνεύσουν, να καθοδηγήσουν ευρύτερα πλειοψηφικά ρεύματα εντός της ελληνικής κοινωνίας.
Μες σ’αυτή την ιστορική περιδίνηση είναι ανάγκη να επινοήσουμε τρόπους και συμπεριφορές που μας οδηγούν συνθετικά μ’ ένα πιο αποτελεσματικό τρόπο σε μια άλλη πορεία. Η αναστοχαστικότητα των κοινωνικών δικτύων μπορεί να απορροφήσει την αδυναμία του κράτους να χειριστεί το ζήτημα της πολυπλοκότητας. Ένα υπερφορτισμένο κράτος από τη μια πλευρά και μια αδύναμη κοινωνία με ελλείποντες κρίκους από την άλλη πλευρά είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος που καταδεικνύει την κρίση και την υπερφόρτιση του συστήματος ικανοποίησης και διαχείρισης των κοινωνικών αναγκών. Το κράτος οφείλει να δομήσει συνάψεις με τα κοινωνικά δίκτυα και τους ενεργούς πολίτες και όχι να παράγει αντιπαλότητα, γραφειοκρατία, διαφθορά. Οι πολιτικοί διαχειριστές οφείλουν να ακούν, να αναστοχάζονται και να αναπροσαρμόζουν τις στρατηγικές τους.
Η αποτελεσματικότητα μιας νέας συμπεριφοράς που συνθέτει, παράγει, δημιουργεί. αναστοχάζεται είναι ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για μια νέα εκκίνηση, για μια νέα εμπιστοσύνη. Τα νέα ένζυμα που θα απλωθούν στον ήδη υπάρχοντα κοινωνικό οργανισμό υπάρχουν. Μόνο που οι προεξάρχοντες του πολιτικού παιχνιδιού δεν τα χρησιμοποιούν υποδειγματικά γιατί οι θα ανατραπούν οι ίδιοι ως φορείς παλαιών υποδειγμάτων συμπεριφοράς. Το ζήτημα σε μια φρακαρισμένη κοινωνία είναι εξόχως πολιτικό. Χρειάζεται οι ενεργοί πολίτες, η κοινωνία των πολιτών, τα δίκτυα συλλογικοτήτων, οι παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις της εργασίας, της παραγωγής, της αυτοδιοίκησης, της κοινωνικής οικονομίας, τα προοδευτικά κόμματα και κινήματα να απομονώσουν τους εχθρούς της νεωτερικότητας, της καινοτομίας, της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγής, της εξωστρέφειας, της δημοκρατίας. Να δοθεί δύναμη και πολιτική συγκατάθεση να αναδυθούν στην κοινωνία και οικονομία οι δημιουργικές δυνάμεις που μπορούν να λειτουργήσουν και εν τέλει να διασώσουν τη χώρα μέσα σε ένα απαιτητικό και ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον. Ήδη οι περισσότερες δημιουργικές δυνάμεις του Έθνους βρίσκονται εκτός συνόρων. Η Ελλάδα πρέπει να καταστεί ένας ελκυστικός προορισμός προσέλκυσης, επιστροφής και ελλιμενισμού κεφαλαίων και δημιουργικών δυνάμεων. ένας χρήσιμος κόμβος ανάμεσα στα δίκτυα (οικονομικά, ενεργειακά, τεχνολογικά κλπ), που αναπτύσσονται στο σύγχρονο κόσμο.
Ιδέες και λύσεις υπάρχουν. Το ερώτημα είναι ποιες κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις πλέον μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα εμπρός. Πως τα κόμματα που είναι πιο κοντά στην δυνατότητα εφαρμογής των λύσεων και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων μπορούν να συγχρονισθούν με κοινωνικές πλειοψηφίες ενάρετες και διευθύνουσες μιας παραγωγικής και εθνικής ανασύνταξης.
Το να δημιουργήσουμε ένα νέο νόημα στον ορίζοντα ξεπερνώντας το παρόν θα κρίνει και την ικανότητα εθνικής επιβίωσης μιας και οι προβολές δημογραφικών και κοινωνικοοικονομικών δεδομένων περιγράφονται δυσοίωνες.
Ο Στέρτσος Χαράλαμπος είναι πτυχιούχος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών.
Βρείτε μας και στη σελίδα μας στο facebook: Η Πολιτική σήμερα