Πoλύαιγoς: To μεγαλύτερo ακατoίκητο νησί τoυ Αιγαίoυ

Βρί­σκε­ται μόλις 1,07 ναυ­τι­κά μίλια νοτιο­α­να­το­λι­κά της Κιμώ­λου, 3,77 ναυ­τι­κά μίλια ανα­το­λι­κά της Μήλου, 8,76 ναυ­τι­κά μίλια νοτιο­δυ­τι­κά της Σίφ­νου και 11,5 ναυ­τι­κά μίλια βορειο­δυ­τι­κά της Φολε­γάν­δρου. Έχει έκτα­ση περί­που 18,146 τ.χλμ. και με την απο­γρα­φή του 2001 εμφα­νι­ζό­ταν ακα­τοί­κη­το. Σύμ­φω­να όμως με την απο­γρα­φή του 2011, κατοι­κεί­ται από 2 άτο­μα, ένα ζεύ­γος κτη­νο­τρό­φων. Παλαιό­τε­ρα, το 1951, είχε 14 κατοί­κους ενώ ακό­μη παλαιό­τε­ρα ανα­φέ­ρε­ται ότι κατοι­κού­σαν εκεί 170 άτο­μα. Χρη­σι­μο­ποιεί­ται κυρί­ως ως βοσκό­το­πος κάτι που δικαιο­λο­γεί και το όνο­μα της «Πολύ­αι­γος», από το «πολ­λές αίγες», δηλα­δή «πολ­λές κατσί­κες». Μέρος του νησιού ανή­κει στην εκκλη­σία της Κιμώ­λου, την «Πανα­γία Οδη­γή­τρια». Ανα­φέ­ρε­ται ότι το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος του νησιού είναι ιδιο­κτη­σία του κλη­ρο­δο­τή­μα­τος Ιωάν­νη Σταύ­ρου Λογο­θέ­τη.

Από το 1898 υπάρ­χει στο νησί φάρος, στο ακρω­τή­ρι Μάσκου­λα, σε ύψος 138 μέτρων, στη θέση 36°46,6N 024°39,7E , στην ανα­το­λι­κή πλευ­ρά του νησιού. Στο βορειο­δυ­τι­κό τμή­μα του νησιού υπάρ­χουν ερεί­πια της Μονής Κοι­μή­σε­ως της Θεο­τό­κου, ο ναός της οποί­ας ήταν βασι­λι­κή με τρού­λο, που είχε ιδρυ­θεί το 1622. Ανθρώ­πι­νη δρα­στη­ριό­τη­τα είναι επί­σης προ­φα­νής από δυο λατο­μεία στο ίδιο τμή­μα όπου γινό­ταν εξό­ρυ­ξη τρα­χεί­τη, χρη­σι­μο­ποιού­με­νου για μυλόπετρες.…

περισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες εδώ

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

300Χ300″ />