Η Ιστορία του Μυστρά

Η ιστο­ρία «της νεκρής πολι­τεί­ας» σήμε­ρα του Μυστρά αρχί­ζει από τα μέσα του 13ου αιώ­να, όταν ολο­κλη­ρώ­θη­κε η κατά­κτη­ση της Πελο­πον­νή­σου από τους Φρά­γκους. Το 1249, ο πρί­γκι­πας των Φρά­γκων Γου­λιέλ­μος Β΄ Βιλ­λε­αρ­δουί­νος έκτι­σε ισχυ­ρό τεί­χος και κάστρο στην ανα­το­λι­κή πλευ­ρά του Ταϋ­γέ­του, στην κορυ­φή ενός υψώ­μα­τος με από­το­μη και κωνοει­δή μορ­φή, που λεγό­ταν Μυστράς ή Μυζη­θράς.

Το όνο­μα Μυστράς ή Μυζη­θράς προ­ϋ­πήρ­χε της ίδρυ­σης του κάστρου και ήταν η ονο­μα­σία με την οποία απο­κα­λού­σε το βου­νό ο τοπι­κός πλη­θυ­σμός πριν από το 1249. Μάλι­στα, σύμ­φω­να με το Χρο­νι­κόν του Μορέ­ως, ο Γου­λιέλ­μος ονό­μα­σε το κάστρο Μυζη­θράν, “δια­τί το κρά­ζαν ούτως” («Βου­νίν εύρε παρά­ξε­νο, από­κομ­μα εις όρος. Κάστρον εποί­κεν αφη­ρόν, Μυ(ζη)θράν ονο­μα­σέν το»). Η ονο­μα­σία σχε­τί­ζε­ται με τη μυζή­θρα και, σύμ­φω­να με ορι­σμέ­νους ιστο­ρι­κούς, συν­δέ­ε­ται με το σχή­μα του βου­νού. Κατ’ άλλους, προ­έρ­χε­ται από το Μυζη­θράς, το οποίο απο­δί­δε­ται στον κύριο της περιο­χής (ως όνο­μα ή ως επάγγελμα).

Η οχύ­ρω­ση του βου­νού και η μετε­ξέ­λι­ξη του Μυστρά, κατά τους επό­με­νους δύο αιώ­νες (ύστε­ρη βυζα­ντι­νή περί­ο­δος), σε ισχυ­ρό πολι­τι­κό, στρα­τιω­τι­κό, πνευ­μα­τι­κό και καλ­λι­τε­χνι­κό κέντρο συν­δέ­ε­ται με την κατά­λυ­ση της Βυζα­ντι­νής Αυτο­κρα­το­ρί­ας από τη Δ΄ Σταυ­ρο­φο­ρία (1204). Μετά από αυτή μετα­το­πί­στη­κε το ενδια­φέ­ρον του Βυζα­ντί­ου προς τις δυτι­κές επαρ­χί­ες του. Η αλλα­γή συν­δέ­ε­ται και με την εμπο­ρι­κή διείσ­δυ­ση των ιτα­λι­κών πόλε­ων (Βενε­τί­ας, Γένο­βα, Πίζας κ.ά.), η οποία ανα­βάθ­μι­σε τη σημα­σία των εμπο­ρι­κών κέντρων και των ναυ­τι­κών σταθ­μών της Πελοποννήσου.

Στην Πελο­πόν­νη­σο οι Φρά­γκοι εγκα­τα­στά­θη­καν το 1204, έχο­ντας ως ηγέ­τη τους τον Γοδε­φρεί­δο Βιλ­λε­αρ­δουί­νο. Ίδρυ­σαν το πρι­γκι­πά­το της Αχα­ΐ­ας (ή Μορέ­ως), όμως κατόρ­θω­σαν να επε­κτεί­νουν τα όριά του ως τη νότια Πελο­πόν­νη­σο μετά το 1248, όταν ο Γου­λιέλ­μος Β΄ Βιλ­λε­αρ­δουί­νος κατέ­λα­βε τη Μονεμ­βα­σιά. Η ίδρυ­ση του κάστρου στον Μυστρά το 1249 σημα­το­δο­τού­σε την εδραί­ω­ση της κυριαρ­χί­ας τους στην Πελοπόννησο.

Ο Μυστράς, ένα απο­μο­νω­μέ­νο βου­νό, ύψους 634 μ., ανή­κει στον ορει­νό όγκο του Ταΰ­γε­του και απο­τε­λεί μία πολύ ισχυ­ρή στρα­τη­γι­κή θέση. Το ιδιό­μορ­φο ανά­γλυ­φο του βου­νού, με τα δύο πλα­τώ­μα­τα στην κορυ­φή (όπου χτί­στη­κε το κάστρο) και στη βόρεια ράχη (όπου βρί­σκο­νται τα παλά­τια και η πλα­τεία), οι από­το­μες και απρό­κρη­μνες πλα­γιές στη νότια και νοτιο­α­να­το­λι­κή πλευ­ρά του, και η δυνα­τό­τη­τα εύκο­λης οχύ­ρω­σης των υπό­λοι­πων πλευ­ρών, που ήθε­λε από εδώ να ελέγ­χει και τα ατί­θα­σα σλα­βι­κά φύλα της περιο­χής (τους Μηλιγ­γούς), ήταν τα φυσι­κά πλε­ο­νε­κτή­μα­τα αυτής της θέσης και ερμη­νεύ­ουν την επι­λο­γή του Γου­λιέλ­μου Β΄ Βιλλεαρδουίνου.

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -