Το συνεργατικό πνεύμα και η ανταγωνιστικότητα

του Βασί­λη Τακτικού

Το συνερ­γα­τι­κό πνεύ­μα είναι δρα­μα­τι­κά μειο­ψη­φι­κό στην Ελλη­νι­κή κοι­νω­νία. Σύμ­φω­να με πρό­σφα­τη έρευ­να μόλις το 9,5 % δηλώ­νει τη συνερ­γα­τι­κό­τη­τα ωςε­πι­λο­γή. Αντί­θε­τα το 90% πιστεύ­ει στην αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα. Το 70% πιστεύ­ει στην ελεύ­θε­ρη αγο­ρά. Το 65% επι­λέ­γει τη μισθω­τή εργα­σία για βιο­πο­ρι­σμό και το μεγα­λύ­τε­ρο κομ­μά­τι από αυτό τη δημο­σιο­ϋ­παλ­λη­λι­κή σχέ­ση εργασίας.

Πλή­ρης παρα­λο­γι­σμός δηλα­δή. Η Ελλη­νι­κή κοι­νω­νία κατά συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία πιστεύ­ει στην ελεύ­θε­ρη αγο­ρά και την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα, αλλά ταυ­τό­χρο­να αυτό που επι­θυ­μεί είναι να γίνει δημό­σιος υπάλληλος.

Υπάρ­χει, βέβαια η αιτιο­λο­γία του φαι­νο­μέ­νου. Έτσι εκπαι­δεύ­ουν τον λαό τα μέσα μαζι­κής επι­κοι­νω­νί­ας και ειδι­κά η τηλε­ό­ρα­ση, με τον ίδιο τρό­πο τον εκπαι­δεύ­ουν τα πανε­πι­στή­μια τα οποία εκπαι­δεύ­ουν στα χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κά (Οικο­νο­μία καζί­νο) και τη μισθω­τή εργα­σία αλλά είναι ανύ­παρ­κτη η εκπαί­δευ­ση στην πραγ­μα­τι­κή οικο­νο­μία και στη συνερ­γα­τι­κή (συνε­ται­ρι­στι­κή ) οικονομία.

Και βέβαια τα κόμ­μα­τα με τις αλλο­πρό­σαλ­λές πολι­τι­κές τους που άλλα λένε για να πάρουν την εξου­σία και άλλα κάνουν όταν την ασκούν. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα της τελευ­ταί­ας δεκα­ε­τί­ας αντι­μνη­μο­νια­κή ρητο­ρι­κή της αντι­πο­λί­τευ­σης, τότε του Σαμα­ρά και του Τσί­πρα, που όταν πήραν δια­δο­χι­κά την εξου­σία έγι­ναν μνη­μο­νι­κό­τε­ροι του πρώ­του και του δεύ­τε­ρου μνημονίου.

Μέσα σ΄αυτή την πολι­τι­κή παρα­ζά­λη ο λαός υπο­κι­νού­με­νος από την τότε κυβέρ­νη­ση στο δημο­ψή­φι­σμα, ψήφι­σε κατά 62% όχι στα μνη­μό­νια, για να υπο­γρά­ψει λίγες μέρες αργό­τε­ρα η Κυβέρ­νη­ση Σύρι­ζα τους πιο σκλη­ρούς όρους μνη­μο­νί­ου για να παρα­μεί­νου­με στην Ευρώ­πη και τη συνέ­χι­ση της χρηματοδότησης.

Όλο αυτό το σκη­νι­κό παρα­νοϊ­κής δια­δι­κα­σί­ας, δικαιο­λο­γή­θη­κε, ως σκλη­ρή δια­πραγ­μά­τευ­ση που έφε­ρε τελι­κά τα αντί­θε­τα από τα επι­διω­κό­με­να αποτελέσματα.

Το ωραίο μετά από όλα αυτά είναι ότι πάθη­μα έγι­νε μάθη­μα και ο Ελλη­νι­κός λαός εκεί που αμφι­σβη­τού­σε πιστεύ­ει τώρα κατά 67% στην προ­ο­πτι­κή και στην ασφά­λεια της Ενω­μέ­νης Ευρώ­πης. Του­λά­χι­στον έτσι θα μας έλθει και το νέο πακέ­το στή­ρι­ξης και απο­κα­τά­στα­σης από την υγειο­νο­μι­κή κρίση.

Δεν ξεχνά­με όμως ότι μέσα σ΄αυτή την πορεία λαός για μια ακό­μη φορά έγι­νε έρμαιο της ιδε­ο­λο­γι­κής ηγε­μο­νί­ας και προ­πα­γάν­δας της καθε­στω­τι­κής αντί­λη­ψης ότι, η πρό­ο­δος του οφεί­λε­ται απο­κλει­στι­κά στην αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα και όχι στα συνερ­γα­τι­κά μοντέ­λα και τη συμ­με­το­χι­κή δημοκρατία.

Αυτό συμ­βαί­νει ακό­μη και τώρα στην Ελλά­δα, την επο­χή που καταρ­ρέ­ει το πρό­τυ­πο της νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρης αντί­λη­ψης και όλοι ακό­μη και οι κεντρο­δε­ξιοί προ­στρέ­χουν στην κρα­τι­κή πρό­νοια και παρεμ­βα­τι­σμό για αντι­με­τω­πι­στεί όχι μόνο η υγειο­νο­μι­κή κρί­ση αλλά και δρα­μα­τι­κή συρ­ρί­κνω­ση της μισθω­τής εργα­σί­ας και των μικρών επιχειρήσεων.

Αυτό όμως είναι και το πρό­βλη­μα της επό­με­νης μέρας. Η «θρη­σκεία» της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας μετά το τέλος της 2ης βιο­μη­χα­νι­κής επα­νά­στα­σης και στο μεταίχ­μιο της ψηφια­κής επο­χής δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει εργα­σία και εισό­δη­μα για όλους. Ο συνερ­γα­τι­σμός στην οικο­νο­μία παρά την χαμη­λή δημο­τι­κό­τη­τα είναι μια λύση που μπο­ρεί να γίνει νέα συν­θή­κη για να αντι­με­τω­πι­στεί ο οικο­νο­μι­κός και κοι­νω­νι­κός απο­κλει­σμός για τη βιω­σι­μό­τη­τα του συνο­λι­κού συστή­μα­τος ανά­λο­γης σημα­σί­ας όπως είναι και η οικολογία.

300Χ300″ />

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -