4/8/1865 — Καθιερώνεται ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» του Διονύσιου Σολωμού ως εθνικός ύμνος της Ελλάδας

Το ποί­η­μα γρά­φτη­κε από τον Διο­νύ­σιο Σολω­μό τον Μάιο του 1823 στη Ζάκυν­θο και έναν χρό­νο αργό­τε­ρα τυπώ­θη­κε στο Μεσο­λόγ­γι. Το ποί­η­μα συν­δυά­ζει στοι­χεία από τον ρομα­ντι­σμό αλλά και τον κλα­σι­κι­σμό. Οι στρο­φές που χρη­σι­μο­ποιού­νται είναι τετρά­στι­χες, ενώ, στους στί­χους παρα­τη­ρεί­ται εναλ­λα­γή τρο­χαϊ­κών οκτα­σύλ­λα­βων και επτα­σύλ­λα­βων. Το 1828 μελο­ποι­ή­θη­κε από τον Κερ­κυ­ραίο Νικό­λαο Μάν­τζα­ρο πάνω σε λαϊ­κά μοτί­βα, για τετρά­φω­νη ανδρι­κή χορω­δία. Από τότε ακου­γό­ταν τακτι­κά σε εθνι­κές γιορ­τές, αλλά και στα σπί­τια των Κερ­κυ­ραί­ων αστών και ανα­γνω­ρί­στη­κε στη συνεί­δη­ση των Ιονί­ων ως άτυ­πος ύμνος της Επτα­νή­σου. Ακο­λού­θη­σαν και άλλες μελο­ποι­ή­σεις από τον Μάν­τζα­ρο (2η το 1837 και 3η το 1839–40), ο οποί­ος υπέ­βα­λε το έργο του στο Βασι­λιά Όθω­να (4η «αντι­στι­κτι­κή» μελο­ποί­η­ση, Δεκέμ­βριος 1844).

Παρά την τιμη­τι­κή επι­βρά­βευ­ση του μου­σι­κο­συν­θέ­τη Μάν­τζα­ρου με τον Αργυ­ρό Σταυ­ρό του Τάγ­μα­τος του Σωτή­ρα (Ιού­νιος 1845) και του Διο­νυ­σί­ου Σολω­μού με το Χρυ­σό Σταυ­ρό του ίδιου Τάγ­μα­τος (1849), το έργο (και ειδι­κά η πρώ­τη μελο­ποί­η­σή του) δια­δό­θη­κε μεν ως «θού­ριος», αλλά δεν υιο­θε­τή­θη­κε ως ύμνος από τον Όθω­να. Ο Μάν­τζα­ρος το 1861 επα­νε­ξέ­τα­σε για 5η φορά το έργο, αυτή τη φορά σε ρυθ­μό εμβα­τη­ρί­ου κατά παραγ­γε­λία του Υπουρ­γού Στρατιωτικών.…

περισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες εδώ

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -