Κανατάδικα Αμαρουσίου

του Στέρ­τσου Χαράλαμπου

Τα Κανα­τά­δι­κα είναι η γει­το­νιά του Αμα­ρου­σί­ου που πήρε το όνο­μά της από την παρα­γω­γή κανα­τιών. Σε 150 μαγα­ζιά, κυρί­ως κατά μήκος της Κηφισ­σί­ας, από την στά­ση Παρά­δει­σος Αμα­ρου­σί­ου ως και τη δια­σταύ­ρω­ση για Μελίσ­σια, άνθι­ζε η τέχνη της κερα­μι­κής. Αγγειο­πλά­στες από τη Σίφ­νο, την Κύθνο, την Αμορ­γό και αλλού είχαν συγκε­ντρω­θεί στο Μαρού­σι για να συνε­χί­σουν μια αρχέ­γο­νη παρά­δο­ση τεχνών. Με πηλώ­δες χώμα από την περιο­χή Πέλη­κα (Πέλη­κας είδος αγγεί­ου), Πεντε­λι­κό νερό και φωτιά δημιουρ­γού­σαν αρι­στουρ­γή­μα­τα αλλά και είδη καθη­με­ρι­νής χρή­σης όπως οι κανά­τες για να ξεδι­ψά­σουν τους Αθη­ναί­ους από την λει­ψυ­δρία που υπήρ­χε πριν φτια­χτεί το φράγ­μα του Μαρα­θώ­να. Ένα φράγ­μα στο οποίο δού­λε­ψαν και πολ­λοί Ηπει­ρώ­τες πελε­κά­νοι (τεχνί­τες πέτρας). Μετα­ξύ αυτών και ο παπ­πούς μου Χαρά­λα­μπος Στέρ­τσος! Μέχρι και χίλιες κανά­τες την ημέ­ρα τρο­φο­δο­τού­σαν τους Αθη­ναί­ους με νερό καθά­ριο από την Καστα­λία κι άλλες πηγές. Ενας από αυτούς και ο ονο­μα­στός Μπάρ­μπα Γιάν­νης ο κανα­τάς που φόρ­τω­νε το γάι­δα­ρό του κανά­τια γεμά­τα νερό και κατη­φό­ρι­ζε στην Αθήνα.
Στα Κανα­τά­δι­κα είχαν τα εργα­στή­ριά τους και οι πρω­το­πό­ροι κερα­μι­κής στην Ελλά­δα, Πάνος Βαλ­σα­μά­κης (με σπου­δές στη Σχο­λή Καλών Τεχνών στη Μασ­σα­λία) και Ηρα Τρια­ντα­φυλ­λί­δη. Ο φίλος του Βαλ­σα­μά­κη, ευερ­γέ­της και Δήμαρ­χος του Αμα­ρου­σί­ου Τζων Βορ­ρές είχε την ιδέα της πρώ­της Πανελ­λή­νιας Εκθε­σης Κερα­μει­κής το 1955. Ο Δημή­τρης Κουρ­τά­κης ανα­λαμ­βά­νει να ξενα­γή­σει μετα­ξύ άλλων και την πρι­γκή­πισ­σα Ελέ­νη στα εκθέ­μα­τα της πλα­τεί­ας Γαρ­δέ­λη. Η έκθε­ση αυτή συνε­χί­ζε­ται ως τις μέρες μας. Πέρυ­σι στις 28 Νοεμ­βρί­ου πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η 58η Πανελ­λή­νια Έκθε­ση Κερα­μι­κής που έλα­βε χώρα στην Αίθου­σα Τέχνης Αλέ­ξαν­δρος Γαρ­δέ­λης στο Κέντρο Ελλη­νι­κής Κερα­μει­κής Λ. Κηφι­σί­ας ‚207 στο Μαρού­σι. Η Πανελ­λή­νια Έκθε­ση Κερα­μι­κής απο­τε­λεί πια το κορυ­φαίο ετή­σιο πολι­τι­στι­κό γεγο­νός για την Κερα­μι­κή Τέχνη. Κατά την διάρ­κεια της 58ης Έκθε­σης διε­ξή­χθη και το 9ο FORUM ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΕΡΑΜΕΙΚΗΣ με πλη­θώ­ρα πολι­τι­στι­κών γεγο­νό­των: Παράλ­λη­λες εκθέ­σεις, παρου­σιά­σεις καλ­λι­τε­χνών και δασκά­λων κερα­μει­κής , δια­λέ­ξεις, ημε­ρί­δες, αφιε­ρώ­μα­τα, σεμι­νά­ρια, επι­δεί­ξεις τεχνι­κών ψησί­μα­τος κερα­μι­κών, εργα­στή­ρια αγγειο­πλα­στι­κής και πηλο­πλα­στι­κής για μικρούς και μεγά­λους κλπ. »Όταν το νερό συνα­ντά το χώμα και η τεχνι­κή την φαντα­σία!» ένα μακρι­νό νήμα συνε­χί­ζει να θυμί­ζει τι, αυτή η μικρή αρχαία κοι­νό­τη­τα στις παρυ­φές της Πεντέ­λης, συνε­χί­ζει να κάνει σχε­δόν απα­ράλ­λα­χτα από την αρχαιό­τη­τα μέχρι και σήμε­ρα. Η Κερα­μι­κή είναι η ψυχή που μέσα της κρα­τά­ει το Μαρού­σι και το αντίστροφο. 
Θυμά­μαι μικρός με τους γονείς μου να περι­δια­βαί­νου­με δεκα­ε­τία του ’60 τα κανα­τά­δι­κα. Ένα πανη­γύ­ρι! Κόσμος πολύ για κανά­τια, γλά­στρες, ανθο­δο­χεία και πολ­λά άλλα δημιουρ­γή­μα­τα. Τα καλώ­δια με τις κρε­μα­σμέ­νες λάμπες VOLFRAM (της Μαρου­σιώ­τι­κης Βιο­μη­χα­νί­ας λαμ­πτή­ρων που έκλει­σε), τα κανά­τια και τα κερα­μει­κά που είχαν κατα­λά­βει ως και τα πεζο­δρό­μια, τα λιγο­στά αυτο­κί­νη­τα να κορ­νά­ρουν στη Κηφι­σί­ας και τους μικρο­πω­λη­τές. Τώρα τα λαμπιό­νια έχουν σβή­σει, η φρε­νή­ρης κίνη­ση της Κηφισ­σί­ας μοιά­ζει να συμπα­ρέ­συ­ρε τους κανα­τά­δες, τα χρώ­μα­τα, τις φωνές, τα φώτα μιας άλλης επο­χής. Τα τοπω­νύ­μια συνε­χί­ζουν να συγκρα­τούν ακό­μα μέσα τους την ψυχή μας. Μόνο ανά­με­σα στις αμέ­ρι­μνες φωνές των παι­διών που παί­ζουν οι ήχοι του τρε­χού­με­νου νερού από το άγαλ­μα της Αμα­ρυ­σί­ας Αρτέ­μι­δος στη πλα­τεία Καστα­λί­ας θυμί­ζουν ακό­μα ότι σε λίγο θα φανεί ο μπαρ­μπα Γιάν­νης ο Κανα­τάς να γεμί­σει τις στά­μνες του!

Βρεί­τε μας και στη σελί­δα μας στο Facebook
Κανα­τά­δι­κα Αμα­ρου­σί­ου σήμερα

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

300Χ300″ />