Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΥΝΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ

του Χαρά­λα­μπου Στέρτσου

Στο χώρο της Τ.Α είναι γνω­στό ότι, μετά την κρί­ση  μειώ­θη­κε η χρη­μα­το­δό­τη­ση από
εθνι­κούς πόρους στο 40% του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού που υπήρ­χε πριν από την κρίση.
Δεδο­μέ­νων των ανε­λα­στι­κών υπο­χρε­ώ­σε­ων της πάγιας λει­τουρ­γί­ας και μισθο­δο­σί­ας οι
περι­κο­πές έγι­ναν κυρί­ως στα ανα­πτυ­ξια­κά έργα. Πολ­λές υπο­δο­μές, κτί­ρια και δημόσιοι
χώροι μένουν ανε­νερ­γοί. Από την άλλη πλευ­ρά τα δημο­τι­κά τέλη που χρε­ώ­νουν τους
δημό­τες παρέ­μει­ναν στα­θε­ρά παρά την καθί­ζη­ση κατά 25% της οικο­νο­μί­ας. Με αυτά τα
δεδο­μέ­να οι δημό­τες βγαί­νουν διπλά ζημιω­μέ­νοι, πλη­ρώ­νο­ντας περισ­σό­τε­ρους αναλογικά
δημο­τι­κούς φόρους και απο­λαμ­βά­νο­ντας λιγό­τε­ρες κοι­νω­νι­κές υπηρεσίες.
Ο βασι­κό­τε­ρος όμως λόγος που η Τ.Α παρα­μέ­νει καθη­λω­μέ­νη είναι το έλλειμ­μα κοινωνικής
και οργα­νω­τι­κής και­νο­το­μί­ας που υπάρ­χει στη χώρα μας σε σχέ­ση με την ανά­πτυ­ξη της
κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας. Η αδυ­να­μία δηλα­δή των Δήμων να κινη­το­ποι­ή­σουν και να
αξιο­ποι­ή­σουν τους ανε­νερ­γούς υλι­κούς και ανθρώ­πι­νους πόρους που δια­θέ­τουν σε μια
σει­ρά από τομείς. Σε εκτά­σεις, κτί­ρια, αγρο­κτή­μα­τα, σχο­λά­ζου­σες γαί­ες, δασι­κές εκτάσεις,
πάρ­κα, πάγιο εξο­πλι­σμό που θα μπο­ρού­σαν να ενερ­γο­ποι­η­θούν μέσω της  την κοινωνικής
επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και να  δοθούν ισχυ­ρά κίνη­τρα για την δημιουρ­γία νέων θέσεων
εργασίας.
Δεδο­μέ­νου μάλι­στα ότι, οι υφι­στά­με­νες  υλι­κές και ανθρώ­πι­νες υπο­δο­μές είναι αδύ­να­το να
αξιο­ποι­η­θούν με τη  περε­ταί­ρω διεύ­ρυν­ση της μισθω­τής εργα­σί­ας στο δημό­σιο και τους
Δήμους, είναι ανα­γκαί­ες  οι συνέρ­γειες με τις κοι­νω­νι­κές επι­χει­ρή­σεις ως μόνη εναλλακτική
συν­θή­κη στη παρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση και απα­σχό­λη­ση. Κι αυτό οφεί­λε­ται στη
δυνα­τό­τη­τα της κοι­νω­νι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας να  στη­ρί­ζε­ται στο Κοι­νω­νι­κό Συνεργατικό
Κεφά­λαιο κάθε περιο­χής, στις επεν­δύ­σεις και  συγ­χρη­μα­το­δο­τή­σεις από το Ευρωπαϊκό
κοι­νω­νι­κό ταμείο και το ΕΣΠΑ, με το πλε­ο­νέ­κτη­μα της κοι­νω­νι­κής συμ­με­το­χής που
συγκρο­τεί κοι­νω­νι­κό κεφά­λαιο. Για παρά­δειγ­μα οι επι­δο­τή­σεις ανερ­γί­ας μπο­ρούν σε
μεγά­λο βαθ­μό να γίνουν επι­δο­τή­σεις σε κοι­νω­νι­κές επι­χει­ρή­σεις πολ­λα­πλα­σιά­ζο­ντας το
απο­τέ­λε­σμα των εισο­δη­μα­τι­κών ενι­σχύ­σε­ων.
Δεδο­μέ­νου ότι  η πολι­τι­κή για την κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία στη χώρα μας είναι υπο­τυ­πώ­δης, οι
Δήμοι θα μπο­ρού­σαν να διεκ­δι­κή­σουν τους πόρους από το ΕΣΠΑ που ανα­λο­γούν στην
κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία η οποία στο τέλος –τέλος είναι ανα­γκαία συν­θή­κη για το όλον της
οικονομίας:
—  για την ενί­σχυ­ση της Απασχόλησης
—  για την Τοπι­κή Ανά­πτυ­ξη και τους Δήμους
—  για το ενερ­γεια­κό μέλ­λον και την αντι­με­τώ­πι­ση της ενερ­γεια­κής φτώχειας.
—  Για τον πολι­τι­σμό και τον εναλ­λα­κτι­κό τουρισμό
—  για την οικο­λο­γία και την ποιό­τη­τα ζωής
—  Για την ενί­σχυ­ση του  κοι­νω­νι­κού μισθού (παρο­χές δωρε­άν η  με ελά­χι­στο κόστος)
—  για τον περιο­ρι­σμό της κερ­δο­σκο­πί­ας και δια­φθο­ράς και  βελ­τί­ω­ση των συστημάτων
υγεί­ας και την παιδείας.

Επι­πλέ­ον, για αυτή την υπό­θε­ση ανα­γκαία συν­θή­κη είναι  η  προ­ώ­θη­ση της δημόσιας
δια­βού­λευ­σης ώστε, να δημιουρ­γη­θούν «Τοπι­κές Κοι­νω­νι­κές Συμπρά­ξεις με την Τ.Α, με
στό­χο  τη βέλ­τι­στη αξιο­ποί­η­ση των δια­θέ­σι­μων πόρων, δια­σφα­λί­ζο­ντας κοινωνική
συναί­νε­ση και ταυ­τό­χρο­να ένα αξιο­κρα­τι­κό σύστη­μα της Κοι­νω­νι­κής Οικονομίας.
Στρα­τη­γι­κοί στό­χοι αυτής της πολι­τι­κής για την Κοι­νω­νι­κή Οικο­νο­μία είναι αφ΄ενός η
ενί­σχυ­ση των Κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών των Δήμων και αφ΄ετέρου η ενί­σχυ­ση με εναλλακτικά
μέσα των κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών της Τοπι­κής Απασχόλησης.
Ανα­γκαία προ­ϋ­πό­θε­ση είναι η κατα­γρα­φή των δια­θέ­σι­μων πόρων ώστε να λειτουργήσει
ως δια­γνω­στι­κό εργα­λείο ανα­γκών των Δημο­τι­κών Συμ­βου­λί­ων των Δήμων και άλλων
τοπι­κών φορέ­ων για την αξιο­ποί­η­ση  των συγκρι­τι­κών πλε­ο­νε­κτη­μά­των της περιοχής.
Συνί­στα­ται  επί­σης για τον συντο­νι­σμό και  την κινη­το­ποί­η­ση των ανθρώ­πι­νων πόρων,
προ­σφέ­ρο­ντας την  δυνα­τό­τη­τα να πυρο­δο­τή­σει το ενδια­φέ­ρον του δρα­στή­ριου νεανικού
δυνα­μι­κού και των τοπι­κών κοι­νω­νιών στο σύνο­λό τους, για την εισα­γω­γή νέων
πρω­τό­τυ­πων στοι­χεί­ων στα τοπι­κά πολι­τι­στι­κά δρώ­με­να με απο­τέ­λε­σμα να συσφί­ξει τους
κοι­νω­νι­κούς δεσμούς και τα κοι­νω­νι­κά δίκτυα.
Γενι­κό­τε­ρα οι προ­βλέ­ψεις για την  Κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία σε Ευρω­παϊ­κό επί­πε­δο είναι ότι,
μπο­ρεί εκτι­να­χθεί στο ένα 1/3 του συνό­λου της οικο­νο­μί­ας τα επό­με­να 20–30 χρό­νια. Κι
αυτό θα συμ­βεί κατά ανά­γκη υπό δύο προ­ϋ­πο­θέ­σεις.  Πρώ­τον όταν ο κόστος της ενέργειας,
της παρα­γω­γής  και των επι­κοι­νω­νιών συνε­χί­σει να μειώ­νε­ται  στο ελά­χι­στο.  Όταν το
δια­δί­κτυο επι­κοι­νω­νί­ας και το δια­δί­κτυο των πραγ­μά­των επι­δρά­σει ακό­μη πιο καταλυτικά
σε μια σει­ρά βιο­μη­χα­νί­ες όπως έχει επι­δρά­σει σήμε­ρα στις μου­σι­κή βιο­μη­χα­νία, π.χ στη
βιο­μη­χα­νία της εκπαί­δευ­σης της υγεί­ας, στις τρά­πε­ζες και τόσους άλλους τομείς.  Και
δεύ­τε­ρον όταν οι όλες οι συλ­λο­γι­κές οργα­νώ­σεις της κοι­νω­νί­ας παί­ξουν το ρόλο του
συλ­λο­γι­κού υπο­κει­μέ­νου της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας σε όλους τους τομείς που
προ­α­να­φέ­ρα­με μέχρι τις τρά­πε­ζες και τα αλλη­λο­α­σφα­λι­στι­κά ταμεία.
Η Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση και η τοπι­κή κοι­νω­νία μέσα από αυτή την προ­σέγ­γι­ση και
δια­δι­κα­σία μπο­ρεί να δώσει μια ουσια­στι­κή απά­ντη­ση για το μέλ­λον.

Ο Στέρ­τσος Χαρά­λα­μπος είναι Κοινωνιολόγος

Βρεί­τε μας και στη σελί­δα μας στο Facebook: Η Κοι­νω­νι­κή Οικο­νο­μία σήμερα

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -