ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΜΕ ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

 

 

«Τοπι­κές κοι­νω­νι­κές Συμπράξεις»

του Βασί­λη Τακτικού

Οι «Τοπι­κές κοι­νω­νι­κές Συμπρά­ξεις» είναι τοπι­κά σύμ­φω­να κοινωνικής
επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, με αντι­κεί­με­νο τις συνέρ­γειες που μπο­ρούν να ανα­πτύ­ξουν οι
Δήμοι, με Κοι­νω­νι­κούς συνε­ται­ρι­σμούς και οργα­νώ­σεις της κοι­νω­νί­ας Πολι­τών, για τη
προ­ώ­θη­ση της κοι­νω­νι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και την επι­νό­η­ση δημιουρ­γί­ας νέων θέσεων
εργα­σί­ας.
Πρό­κει­ται, για τοπι­κές επεν­δύ­σεις που στο­χεύ­ουν να καλύ­ψουν κοι­νω­νι­κές ανά­γκες εκεί που
δεν ενδια­φέ­ρε­ται να επεν­δύ­σει η αγο­ρά καθώς, δεν υπάρ­χει κερ­δο­φο­ρία και δεν μπο­ρεί να
καλύ­ψει το κρά­τος και οι Δήμοι λόγω υψη­λού κόστους λει­τουρ­γί­ας. Σε υπη­ρε­σί­ες δηλ. που
είναι ασύμ­φο­ρο το κόστος της μισθω­τής εργα­σί­ας, όπως συμ­βαί­νει για επο­χια­κές και
περιο­δι­κές εργα­σί­ες, εκεί που δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει ευε­λι­ξία και σωστός έλεγ­χος της
απο­δο­τι­κό­τη­τας της εργασίας.
Η Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση και κατ΄επέκταση η τοπι­κή κοι­νω­νία έχει αποδεδειγμένα
περισ­σό­τε­ρες ανά­γκες: για παι­δι­κούς σταθ­μούς, κέντρα υπε­ρη­λί­κων, κέντρα δημιουργικής
απα­σχό­λη­σης για τους νέους, κοι­νω­νι­κά Ιατρεία πρω­το­βάθ­μιας φρο­ντί­δας. Διαθέτει
κτι­ρια­κές εγκα­τα­στά­σεις και άλλους εξο­πλι­σμούς αλλά λόγω περιο­ρι­σμού στον
προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού της δεν δύνα­ται να προ­σλά­βει περισ­σό­τε­ρους δημό­σιους υπαλλήλους
ώστε να λει­τουρ­γή­σουν υφι­στά­με­νες υλι­κές υποδομές.
Έχει ανε­νερ­γούς πόρους σε κτί­ρια και αγρο­κτή­μα­τα που δεν αξιο­ποιού­νται και δεν
μπο­ρούν να αξιο­ποι­η­θούν επε­κτεί­νο­ντας τη μισθω­τή εργα­σία με περισσότερους
δημο­τι­κούς υπαλ­λή­λους.
Οι συνε­ται­ρι­σμοί όμως εργα­ζο­μέ­νων, με την υπο­στή­ρι­ξη της τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης μπορούν
να αξιο­ποι­ή­σουν αυτούς τους ανε­νερ­γούς πόρους, να προ­σφέ­ρουν ποιο­τι­κές και υπεύθυνες
υπη­ρε­σί­ες σε χαμη­λό­τε­ρο κόστος, ένα κόστος στο οποίο μπο­ρούν να συμ­βάλ­λουν και
αδύ­να­μες κοι­νω­νι­κές ομά­δες με τη συμ­με­το­χή τους ως χρή­στες όταν έχουν να καλύψουν
βασι­κές τους ανάγκες.
Με βάση αυτή την προ­σέγ­γι­ση προ­τεί­νου­με ένα πιλο­τι­κό πρό­γραμ­μα για (20) φορείς
Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης, με κρι­τή­ριο ότι δια­θέ­τουν ανε­νερ­γούς υλι­κούς πόρους (κτί­ρια,
αγρο­κτή­μα­τα, φυσι­κά πάρ­κα κ.τ.π) και οι οποί­οι έχουν την βού­λη­ση να συνερ­γα­στούν με
κοι­νω­νι­κούς και εργα­τι­κούς συνεταιρισμούς.
Σε αυτό το πρό­γραμ­μα μπο­ρεί να συμ­με­τέ­χει ένας διπλά­σιος του­λά­χι­στον αριθ­μός 40 ‑50,
από εργα­σια­κούς και κοι­νω­νι­κούς συνε­ται­ρι­σμούς αλλά και τοπι­κές ενώ­σεις Κοινωνικής
οικο­νο­μί­ας σύμ­φω­να με το ν 4430/16 σε συνερ­γα­σία με τους φορείς Τοπικής
Αυτοδιοίκησης.
Στα τοπι­κά σύμ­φω­να κοι­νω­νι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, θα πρέ­πει να συμμετέχει
επι­κου­ρι­κά και ένας πολύ μεγα­λύ­τε­ρος αριθ­μός από συλ­λο­γι­κό­τη­τες εθε­λο­ντι­σμού και
αλλη­λο­βο­ή­θειας που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στην υγεία, τον πολι­τι­σμό, το περι­βάλ­λον και την
ανθρω­πι­στι­κή βοή­θεια ως χρή­στες και ως κατα­να­λω­τές κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών και τοπικών
προϊόντων.

Εναλ­λα­κτι­κά, σε σχέ­ση με τους Δήμους, στα τοπι­κά σύμ­φω­να κοινωνικής
επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, δύνα­ται να συμ­με­τέ­χουν οι Τοπι­κές Ανα­πτυ­ξια­κές Εταιρείες,
αξιο­ποιώ­ντας ανά­λο­γα την εμπει­ρία και την τεχνο­γνω­σία στη δια­χεί­ρι­ση έργων που
δια­θέ­τουν.
Συνε­πώς, στό­χος του προ­τει­νό­με­νου σχε­δί­ου είναι δια­μορ­φώ­σει συν­θή­κες, για ειδικές
επεν­δύ­σεις στην κοι­νω­νι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα εκεί που αυτές δεν προκύπτουν
αυθόρ­μη­τα, ενώ υπάρ­χουν κοι­νω­νι­κές ανά­γκες για υπη­ρε­σί­ες από την μια μεριά και
ανε­νερ­γοί πόροι από την άλλη στην Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση ‑δια­θέ­σι­μοι προς αξιοποίηση.
Η δια­φο­ρά από τα Τοπι­κά Σύμ­φω­να απα­σχό­λη­σης ( ΤΟΠΣΑ) τα οποία εφαρ­μό­στη­καν στη
προη­γού­με­νη προ­γραμ­μα­τι­κή περί­ο­δο του ΕΣΠΑ, είναι ότι εδώ δεν πρό­κει­ται για κάποια
σεμι­νά­ρια για την απα­σχό­λη­ση και μάλι­στα από περι­στα­σια­κές συμπρά­ξεις, αλλά
ουσια­στι­κά για τοπι­κά σύμ­φω­να κοι­νω­νι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, με μόνι­μο χαρακτήρα
και όρους επι­χει­ρη­μα­τι­κής βιω­σι­μό­τη­τας που είναι προ­α­παι­τού­με­νο δια­τή­ρη­σης της
απα­σχό­λη­σης.

ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Κεντρι­κός στό­χος του έργου «Synergies of Social Cooperatives with Local Government and
Civil Society» είναι η επι­νό­η­ση δημιουρ­γί­ας θέσε­ων εργα­σί­ας με βάση την κοινωνική
επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα, η οποία μπο­ρεί να ανα­πτυ­χθεί με συνέρ­γειες Συνεταιρισμών
εργα­ζο­μέ­νων, με την Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση και την ιδιω­τι­κή επιχειρηματικότητα.
Ο στό­χος αυτός είναι ένας από τους πέντε (5) θεμε­λιώ­δεις στό­χους της Ευρωπαϊκής
Επι­τρο­πής που ανα­φέ­ρε­ται ότι μέχρι το 2020 πρέ­πει να επι­τευ­χθούν στό­χοι της
εξα­σφά­λι­σης της απα­σχό­λη­σης για άτο­μα ηλι­κί­ας 20–64 ετών. Η αύξη­ση των θέσεων
εργα­σί­ας απαι­τεί επαρ­κή μέσα και και­νο­τό­μους τρό­πους βελ­τί­ω­σης μιας έξυ­πνης, βιώσιμης
και χωρίς απο­κλει­σμούς κοι­νω­νι­κής και οικο­νο­μι­κής πολιτικής.
Οι πόροι αυτοί μολο­νό­τι σημα­ντι­κοί δεν αξιο­ποιού­νται λόγω υψη­λού κόστους λειτουργίας
για τον καθέ­να φορέα ξεχω­ρι­στά είτε πρό­κει­ται για κοι­νω­νι­κές ομά­δες είτε πρό­κει­ται για
την Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση καθώς δεν υπάρ­χουν οι απα­ραί­τη­τες συνέργειες.
Ειδι­κό­τε­ρα η Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση που δια­θέ­τει πάγιο εξο­πλι­σμό και κτιριακές
εγκα­τα­στά­σεις αλλά λόγω περιο­ρι­σμού στον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού της δεν δύνα­ται να
προ­σλά­βει περισ­σό­τε­ρους δημό­σιους υπαλ­λή­λους για να λει­τουρ­γή­σουν υφιστάμενες
υλι­κές υποδομές.
Ωστό­σο, υπάρ­χουν κοι­νω­νι­κές ομά­δες που έχουν ανά­γκη υπη­ρε­σιών που δεν πρέ­πει να
αγνοη­θούν ειδι­κό­τε­ρα αν λάβου­με υπό­ψη μας ότι μπο­ρούν να συμ­βά­λουν ως ένα βαθμό
με εισφο­ρές για να λει­τουρ­γή­σουν οι υπη­ρε­σί­ες αυτές , συμπλη­ρω­μα­τι­κά δεδο­μέ­νου ότι
αυτές οι εισφο­ρές δεν επαρ­κούν από μόνες τους.
Και τέλος υπάρ­χουν κοι­νω­νι­κοί συνε­ται­ρι­σμοί που θα μπο­ρού­σαν να ανα­λά­βουν την
λει­τουρ­γία αυτών των υπο­δο­μών υπερ­γο­λα­βι­κά, εξα­σφα­λί­ζο­ντας την λει­τουρ­γία τους με
συγ­χρη­μα­το­δό­τη­ση, εφό­σον προη­γου­μέ­νως υπάρ­ξει ένα σύμ­φω­νο συνερ­γα­σί­ας στο
πλαί­σιο των προ­γραμ­μα­τι­κών συμ­βά­σε­ων που προ­βλέ­πε­ται από την νομοθεσία.

Θεω­ρού­με ότι, το πρό­βλη­μα που παρου­σιά­ζε­ται για την υλο­ποί­η­ση του προτεινόμενου
σχε­δί­ου είναι το έλλειμ­μα οργα­νω­τι­κής τεχνο­γνω­σί­ας και επι­μόρ­φω­σης των εμπλεκομένων
σε μια δια­δι­κα­σία επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και συνεργατισμού.

ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ ‑ΣΤΟΧΟΙ
Τα προ­τει­νό­με­νο έργο απευ­θύ­νε­ται άμε­σα σ (20) φορείς Τοπι­κής ‚με κρι­τή­ριο ότι
δια­θέ­τουν ανε­νερ­γούς υλι­κούς πόρους (κτί­ρια, αγρο­κτή­μα­τα, φυσι­κά πάρ­κα κ.τ.π) και οι
οποί­οι έχουν την βού­λη­ση να συνερ­γα­στούν με κοι­νω­νι­κούς και εργατικούς
συνεταιρισμούς.
Απευ­θύ­νε­ται σε ένα διπλά­σιο του­λά­χι­στον αριθ­μός 40 ‑60 εργα­σια­κούς και κοινωνικούς
συνε­ται­ρι­σμούς η ενώ­σεις αυτών οι οποί­οι που θα συμπρά­ξουν με τους φορείς Τοπικής
Αυτοδιοίκησης.
Ένας πολύ μεγα­λύ­τε­ρος αριθ­μός από συλ­λο­γι­κό­τη­τες, εθε­λο­ντι­σμού και αλληλοβοήθειας
που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στην υγεία, τον πολι­τι­σμό, το περι­βάλ­λον και την ανθρωπιστική
βοή­θεια και ενδια­φέ­ρο­νται για την ενί­σχυ­ση των τοπι­κών υπο­δο­μών κοινωνικής
προ­σφο­ράς και ωφέ­λειας. Κοι­νω­νι­κούς φορείς που είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να συμμετάσχουν
σε ευρύ­τε­ρα συνερ­γα­τι­κά σχή­μα­τα σε κοι­νω­νι­κούς συνε­ται­ρι­σμούς και ενεργειακούς
συνε­ται­ρι­σμούς κέντρα νεό­τη­τας και κοι­νω­νι­κές θερμοκοιτίδες.
Όλοι αυτοί φορείς θα συμ­με­τά­σχουν κατ΄αρχή στο επι­μορ­φω­τι­κό πρό­γραμ­μα «Μέντο­ρες»
το οποίο έχει δοκι­μα­στεί ως καλή πρα­κτι­κή στην Ελλά­δα αξιο­ποιώ­ντας ένα δίκτυο
συντα­ξιού­χων εθε­λο­ντών επι­μορ­φω­τών με βαθιά εμπει­ρία και τεχνο­γνω­σία στο τομέα της
κοι­νω­νι­κής οικονομίας.
Στη συνέ­χεια αυτοί οι φορείς θα υπο­γρά­ψουν σύμ­φω­νο συνερ­γα­σί­ας μετα­ξύ τους όχι μόνο
σε τοπι­κό επί­πε­δο για συγκε­κρι­μέ­νες ανά­γκες κοι­νω­νι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας που έχει ο
κάθε τόπος. Παράλ­λη­λα θα συμ­με­τά­σχουν σε ένα σύμ­φω­νο συνερ­γα­σί­ας (δίκτυο
συνερ­γα­σί­ας) σε εθνι­κό και δια­κρα­τι­κό επί­πε­δο και με αυτό τον τρό­πο θα ξεκι­νή­σουν ένα
οδοι­πο­ρι­κό ενη­μέ­ρω­σης από Δήμο σε Δήμο από Πόλη σε Πόλη προ­βάλ­λο­ντας τα μηνύματα
ενός σύν­θε­του συνερ­γα­τι­σμού σε όλα τα επί­πε­δα για την κοι­νω­νία Πολιτών.

Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Η βασι­κή προ­σέγ­γι­ση του έργου είναι η υπέρ­βα­ση του δόγ­μα­τος της μισθωτής
εργα­σί­ας, στο χώρο του δημο­σί­ου και η εισα­γω­γή ενός συνερ­γα­τι­κού μοντέ­λου με
τρι­με­ρή τοπι­κή συμ­φω­νία Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης, συνε­ται­ρι­σμών εργα­ζο­μέ­νων και
κοι­νω­νι­κών ομά­δων οφε­λου­μέ­νων που έχουν ανά­γκη συγκε­κρι­μέ­νων και
δια­πι­στευ­μέ­νων υπηρεσιών.
Πρό­κει­ται για ένα μοντέ­λο ανά­με­σα στο δημό­σιο και ιδιω­τι­κό τομέα.
Ένα παρά­δειγ­μα που ενδια­φέ­ρει καθο­λι­κά τις τοπι­κές κοι­νω­νί­ες και τους Δήμους είναι
η ανά­πτυ­ξη ενερ­γεια­κών συνεταιρισμών.
Μετά τη χρη­μα­το­πι­στω­τι­κή και οικο­νο­μι­κή κρί­ση του 2008, το πιο εντυπωσιακό
χαρα­κτη­ρι­στι­κό των χωρών που αντι­με­τω­πί­ζουν κρί­ση και ειδι­κό­τε­ρα οι χώρες του

Ευρω­παϊ­κού νότου όπως η Ελλά­δα, η Ιτα­λία και η Ισπα­νία, είναι η συρ­ρί­κνω­ση της
μισθω­τής εργα­σί­ας με διό­γκω­ση της ανεργίας.
Δεν είναι μόνον η κρί­ση του δημό­σιου χρέ­ους που συνή­θως μονο­διά­στα­τα προβάλλεται,
αλλά πιο ουσια­στι­κός λόγος για τη μεί­ω­ση της απα­σχό­λη­σης είναι οι τεχνο­λο­γι­κές εξελίξεις
και οι δυσκο­λί­ες μετά­βα­σης που αντι­με­τω­πί­ζουν αυτές οι χώρες από τη 2η στην 3η
βιο­μη­χα­νι­κή επα­νά­στα­ση. Η νέα δημιουρ­γία επι­χει­ρή­σε­ων και εναλ­λα­κτι­κών μορφών
εργασίας.
Βλέ­που­με ότι οι πιο σημα­ντι­κοί τομείς της συρ­ρί­κνω­σης της απα­σχό­λη­σης είναι οι άλλοτε
κρα­ταιοί τομείς στο τομέα της απα­σχό­λη­σης, ο τρα­πε­ζι­κός τομέ­ας, η δημό­σια διοί­κη­ση, οι
κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες κλπ.
Επο­μέ­νως, ούτε το κρά­τος ούτε οι μεγά­λες ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες μπο­ρούν να δημιουργήσουν
πρό­σθε­τες θέσεις εργα­σί­ας. Ζητού­με­νο είναι πλέ­ον οι λιγό­τε­ρες απώ­λειες. Υπό αυτές τις
συν­θή­κες, τίθε­ται το ζήτη­μα σε ποιους τομείς της οικο­νο­μί­ας μπο­ρούν να δημιουργηθούν
νέες θέσεις εργασίας.
Μέχρι τώρα, η διε­θνής εμπει­ρία δεί­χνει ότι νέες θέσεις εργα­σί­ας μπο­ρούν να
δημιουρ­γη­θούν κυρί­ως στον συνε­ται­ρι­στι­κό τομέα. Οι χώρες με υψη­λό ποσοστό
κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας, όπως είναι οι Κάτω Χώρες, η Δανία, δεί­χνουν χαμη­λό­τε­ρο ποσοστό
ανερ­γί­ας στους νέους.
Ο ατο­μι­κός τρό­πος «αυτο­α­πα­σχό­λη­σης» που ανα­πτύ­χθη­κε κατά την προη­γού­με­νη περίοδο
είναι επί­σης κατιού­σα , καθώς τα λει­τουρ­γι­κά κόστη και τα φορο­λο­γι­κά βάρη είναι υψηλά.
Έτσι, οι κοι­νω­νι­κοί Συνε­ται­ρι­σμοί των 5 ή 6 εργα­ζο­μέ­νων μπο­ρούν να θεω­ρη­θούν ως το
οργα­νω­τι­κό μοντέ­λο που μπο­ρεί να μειώ­σει το λει­τουρ­γι­κό κόστος ανά εργαζόμενο.
Παράλ­λη­λα, προ­σφέ­ρει τη δυνα­τό­τη­τα διορ­γά­νω­σης εργα­σιών για μεγα­λύ­τε­ρες μονάδες,
όπως η τοπι­κή αυτο­διοί­κη­ση και μεγά­λες επι­χει­ρή­σεις, για την ανά­θε­ση έργων χωρίς
γρα­φειο­κρα­τι­κά εμπόδια.
Η προ­σέγ­γι­ση αυτή είναι η πιο αντι­κει­με­νι­κή για τα δομι­κά προ­βλή­μα­τα ανερ­γί­ας και μας
δίνει την δυνα­τό­τη­τα να δού­με τη γενε­σιουρ­γό αιτία προς αντι­με­τώ­πι­ση του προβλήματος.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Σε εθνι­κό επί­πε­δο, ο δημό­σιος τομέ­ας βαρύ­νε­ται με υψη­λό­τα­το δημό­σιο χρέ­ος αντιθέτως,
οι δήμοι και οι πόλεις ως ξεχω­ρι­στές οντό­τη­τες δεν βαρύ­νο­νται από το δημό­σιο χρέ­ος και
στο βαθ­μό που δεν είναι χρε­ω­μέ­νοι οι ίδιοι, μπο­ρούν να ανα­λά­βουν και να προωθήσουν
ανα­πτυ­ξια­κές πρω­το­βου­λί­ες μικρής κλί­μα­κας μέσα από την κοι­νω­νι­κή οικονομία.
Να αξιο­ποι­ή­σουν έτσι τις δυνα­τό­τη­τες από τις νέες τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες της 3 η ς και 4 ης
βιο­μη­χα­νι­κής επανάστασης.
Η τοπι­κό­τη­τα όσο κι αν φαντά­ζει παρά­δο­ξο από πρώ­τη άπο­ψη, ευνο­εί­ται από την τάση της
παγκο­σμιο­ποί­η­σης και δια­κρα­τι­κό­τη­τας. Είναι το αντί­δο­το άλλω­στε στη συγκεντροποίηση
της παγκό­σμιας αγο­ράς, αλλά προ­βάλ­λει και ως δυνα­τό­τη­τα ελευ­θε­ρί­ας κινή­σε­ων χάρις
της ανα­πτυσ­σό­με­νης διπλω­μα­τί­ας των πόλεων.
Οι βασι­κές εδα­φι­κές προ­κλή­σεις που αντι­με­τω­πί­ζουν χώρες όπως η Ελλά­δα είναι οι
ανι­σό­τη­τες μετα­ξύ των περι­φε­ρειών, το κύμα της οικο­νο­μι­κής μετα­νά­στευ­σης , ηανά­γκη έντα­ξης των προ­σφύ­γων και η πίε­ση της ανερ­γί­ας εκεί που παρου­σιά­ζε­ται το μεγαλύτερο
δημο­κρα­τι­κό έλλειμ­μα και ο εθνικισμός.
Η δια­κρα­τι­κό­τη­τα εξα­σφα­λί­ζει στους Δήμους τις τοπι­κές κοι­νω­νί­ες και στις πόλεις την
δυνα­τό­τη­τα να κινη­θούν έξω από το ασφυ­κτι­κό πλαί­σιο του έθνους κρά­τους, να αντλήσουν
τεχνο­γνω­σία και κεφά­λαια ώστε μπο­ρούν να επεν­δύ­σουν εκεί που δεν επεν­δύ­ει πλέ­ον το
κρά­τος και η αγο­ρά, και ασφα­λώς σε πρου­πο­θέ­σι­ις σ΄ότι αφο­ρά της κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία και
την κοι­νω­νι­κής επιχειρηματικότητα.
Επο­μέ­νως το στρα­τη­γι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα των Δήμων και των πόλε­ων είναι ότι μπο­ρούν να
δια­μορ­φώ­σουν πλέ­ον ισχυ­ρά δίκτυα, με τα μέσα επι­κοι­νω­νί­ας που δια­θέ­τουν να
επε­κτα­θούν σε δια­κρα­τι­κά κοι­νω­νι­κά δίκτυα, ενώ παράλ­λη­λα μπο­ρούν να εξασφαλίσουν
ένα ΤΟΠΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ το οποίο μπο­ρεί να συμπε­ρι­λαμ­βά­νει ένα τοπικό
σχέ­διο για επεν­δύ­σεις και την κινη­το­ποί­η­ση του κοι­νω­νι­κού κεφαλαίου.
Έτσι τα «οικο­νο­μι­κά των θεσμών που αντι­κει­με­νι­κά σήμε­ρα περιο­ρί­ζο­νται στο επίπεδο
του κρά­τους μπο­ρούν να βρουν ένα νέο πεδίο εφαρ­μο­γής, στους Δήμους και τις πόλεις
μέσω της κοι­νω­νι­κής οικο­νο­μί­ας κι αυτό είναι μια απά­ντη­ση στην παγκο­σμιο­ποί­η­ση, στην
κρί­ση χρέ­ους των κρα­τών και την επερ­χό­με­νη τεχνο­λο­γι­κή ανεργία.

ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η δημιουρ­γία παρα­δείγ­μα­τος εφαρ­μο­γής στην Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση έργου αναμένεται
να έχει σημα­ντι­κό αντί­κτυ­πο σε όλους τους εμπλε­κό­με­νους φορείς για να
αντα­πο­κρι­θούν στις προ­κλή­σεις της κοι­νω­νι­κής επιχειρηματικότητας.
Η πιλο­τι­κή εφαρ­μο­γή του προ­γράμ­μα­τος σε 20 Δήμους θα δώσει ώθη­ση στην αξιοποίηση
των ανε­νερ­γών πόρων καθώς θα υπάρ­ξουν μετρή­σι­μα απο­τε­λέ­σμα­τα στην αύξη­ση των
κοι­νω­νι­κών παρο­χών με καλύ­τε­ρη ανα­διά­τα­ξη των υφι­στά­με­νων πόρων αντιμετωπίζοντας
τις γρα­φειο­κρα­τι­κές αγκυ­λώ­σεις και διαρ­ρο­ές από το «δόγ­μα» της μισθω­τής εργασίας.
Στό­χος είναι να υπο­γρα­φούν σε κάθε Δήμο τρι­με­ρείς συμ­φω­νί­ες με κοι­νω­νι­κές ομά­δες και
εργα­σια­κούς κοι­νω­νι­κούς Συνε­ται­ρι­σμούς για «Τοπι­κές κοι­νω­νι­κές Συμπρά­ξεις» σε μια
σει­ρά από τομείς δρα­στη­ριό­τη­τας ανά­λο­γα με τις επεί­γου­σες ανά­γκες για κάθε περιοχή.
Συγκε­κρι­μέ­να: στο τομέα της καθα­ριό­τη­τας, ανα­κύ­κλω­σης, δια­χεί­ρι­σης πρα­σί­νου και
επα­νά­χρη­σης επί­πλων και συσκευών.
Στον τομέα κοι­νω­νι­κής φρο­ντί­δας, πρω­το­βάθ­μιας υγεί­ας και παρο­χών κοινωνικών
υπη­ρε­σιών για φρο­ντί­δα υπε­ρη­λί­κων και ανα­πή­ρων, παι­δι­κούς σταθ­μούς και ιατρικής
φρο­ντί­δας στο σπίτι.
Στο τομέα πολι­τι­σμού και ψυχα­γω­γί­ας για την λει­τουρ­γία θεμα­τι­κών πάρ­κων, κέντρων
δημιουρ­γι­κής απα­σχό­λη­σης νέων.
Στο τομέα της ενέρ­γειας με την ανά­πτυ­ξη ενερ­γεια­κών Συνεταιρισμών.
Στο τομέα της αγρο­δια­τρο­φής για την καλ­λιέρ­γεια συγκο­μι­δή αγρο­κτη­μά­των που
ανή­κουν στους δήμους και τις εκκλη­σια­στι­κές κοι­νό­τη­τες και μένουν ακαλλιέργητα
Στο τομέα του λογι­σμι­κού με την ανά­πτυ­ξη Συνε­ται­ρι­σμών προγραμματιστών.

Έτσι θα δοκι­μα­στεί στην πρά­ξη ότι αυτή η θεσμι­κή και­νο­το­μία που απο­τε­λεί ¨κλει­δί»
για τις «Έξυ­πνες Πόλεις» οι οποί­ες δεν κρί­νο­νται μόνο οι εφαρ­μο­γές των προηγμένων
τεχνο­λο­γιών στη καθη­με­ρι­νή δια­χεί­ρι­ση. Αλλά και από παρεμ­βά­σεις που προωθούν
ταυ­τό­χρο­να τις θεσμι­κές και τις οργα­νω­τι­κές και­νο­το­μί­ες, εξα­σφα­λί­ζο­ντας την
συμ­με­το­χι­κό­τη­τα και τη δημιουρ­γι­κό­τη­τα του Πολί­τη στο πλαί­σιο της συμμετοχικής
δημο­κρα­τί­ας η οποία ανα­πτύσ­σε­ται παράλ­λη­λα και συμπλη­ρω­μα­τι­κά με την
Κοι­νω­νι­κή Οικο­νο­μία, ενερ­γο­ποιώ­ντας το σύνο­λο των δια­θέ­σι­μων υλι­κών και
ανθρώ­πι­νων πόρων.
Εδώ θα πρέ­πει να θυμί­σου­με τον ευρω­παϊ­κό κώδι­κα δεο­ντο­λο­γία για την εταιρική
σχέ­ση θεσπί­ζει κατευ­θυ­ντή­ριες γραμ­μές για τα Ευρω­παι­κά διαρ­θρω­τι­κά ταμεία όπου οι
εται­ρι­κές σχέ­σεις θα πρέ­πει να εξα­σφα­λί­ζο­νται με την ενί­σχυ­ση της θεσμικής
ικα­νό­τη­τας των σχε­τι­κών κοι­νω­νι­κών εταί­ρων και οργα­νώ­σε­ων της κοι­νω­νί­ας των
πολι­τών που συμμετέχουν.
Θα πρέ­πει δηλ. να συνερ­γα­στούν αρμό­διες περι­φε­ρεια­κές, τοπι­κές, δημο­τι­κές και άλλες
δημό­σιες αρχές, οικο­νο­μι­κοί και κοι­νω­νι­κοί εταί­ροι (π.χ. οργα­νώ­σεις εργο­δο­τών και
εργα­ζο­μέ­νων), εμπο­ρι­κά επι­με­λη­τή­ρια, κοι­νω­νία των πολι­τών (π.χ. περιβαλλοντικοί
εταί­ροι, μη
κυβερ­νη­τι­κές οργα­νώ­σεις και φορείς υπεύ­θυ­νοι για την προ­ώ­θη­ση της κοινωνικής
έντα­ξης, της ισό­τη­τας των φύλων και της εξά­λει­ψης των διακρίσεων).
Η επί­δρα­ση των απο­τε­λε­σμά­των προς όφε­λος της τοπι­κής Κοινωνίας
ανα­μέ­νε­ται λόγω συνερ­γειών και για τους τρείς συμπράτ­το­ντες κοι­νω­νι­κούς εταί­ρους, να
έχει συγκε­κρι­μέ­να μετρή­σι­μα οφέ­λη στα ακόλουθα:
Εξοικονόμηση/Αξιοποίηση Πόρων.
 Αύξη­ση της Απασχολησιμότητας.
 Ενί­σχυ­ση της Επιχειρηματικότητας.
 Μειω­μέ­νο κόστος ανά μονά­δα προ­σφε­ρό­με­νης κοι­νω­νι­κής υπηρεσίας.
 Αυξη­μέ­νες παρο­χές υπη­ρε­σιών στην τοπι­κή κοι­νω­νία με την ολοκληρωμένη
αξιο­ποί­η­ση των ανε­νερ­γών δια­θέ­σι­μων υλι­κών πόρων.
 Αυξη­μέ­νη από­δο­ση των εργα­σια­κών πόρων από τους συνεταιρισμούς
εργαζομένων.
 Αυξη­μέ­νη κοι­νω­νι­κή ευθύ­νη με το νέο μείγ­μα εργα­σια­κών σχέσεων.
 Ενί­σχυ­ση των κοι­νω­νι­κών δομών των Δήμων μέσω της κοινωνικής
ενσω­μά­τω­σης σε κοι­νω­φε­λείς δρά­σεις των Δήμων.
 Ανά­πτυ­ξη της πολι­τι­στι­κής συμ­με­το­χής και της πολιτιστικής
επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας σε επί­πε­δο τοπι­κής κοινωνίας .
 Δημιουρ­γι­κή αξιο­ποί­η­ση του ελεύ­θε­ρου χρό­νου στο περι­βάλ­λον και πολιτισμό.
 Δημιουρ­γία υλι­κής βάσης για την ανά­πτυ­ξη της συμ­με­το­χι­κής Δημοκρατίας
στους δήμους που θέλουν να ανα­πτύ­ξουν την θεσμι­κή και κοι­νω­νι­κή καινοτομία
π.χ. Έξυ­πνες Πόλεις, Ενερ­γεια­κούς Συνε­ται­ρι­σμούς κτλ.
Μακρο­πρό­θε­σμα ανα­μέ­νε­ται αυτές οι συνερ­γα­τι­κές σχέ­σεις να επι­δρά­σουν καταλυτικά
για την αντι­με­τώ­πι­ση της δημο­σιο­ϋ­παλ­λη­λι­κής νοο­τρο­πί­ας καθώς πρό­κει­ται για
εναλ­λα­κτι­κό μοντέ­λο εργα­σί­ας υψη­λής κοι­νω­νι­κής ευθύ­νης και συμ­με­το­χι­κό­τη­τας το
οποίο προ­σφέ­ρει ένα μέτρο σύγκρι­σης της αποτελεσματικότητας.
Οι μετρή­σι­μοι Δεί­κτες θα είναι ο αριθ­μός των εμπλε­κο­μέ­νων κοι­νω­νι­κών εταί­ρων σε όλη
την δια­δι­κα­σία του έργου με την επι­βε­βαί­ω­ση της υπο­γρα­φής συμ­φώ­νων συνεργασίας.

Μονά­δα μέτρη­σης ‚ο αριθ­μός των άμε­σα συμ­με­τε­χό­ντων τόσο στην επι­μόρ­φω­ση για την
εφαρ­μο­γή του σχε­δί­ου όσο και στην δημιουρ­γία νέων θέσε­ων εργασίας.
Στό­χος είναι να συμ­με­τά­σχουν 500 άτο­μα στην ενη­με­ρω­τι­κή και επι­μορ­φω­τι­κή διαδικασία
και 100 άτο­μα να βρουν απα­σχό­λη­ση μέσα από τους εργα­σια­κούς συνεταιρισμούς.

ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ
Οι συνέρ­γειες για την αξιο­ποί­η­ση των ανε­νερ­γών πόρων θα θεσμο­θε­τη­θούν στο πλαί­σιο της
τοπι­κής συμ­με­το­χι­κής δημο­κρα­τί­ας, που οφεί­λει να είναι και τοπι­κή οικο­νο­μι­κή δημο­κρα­τία και
να κατα­γρά­φε­ται στο τοπι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό για την κοι­νω­νι­κή οικονομία.
Με αυτή την έννοια η κοι­νω­νι­κή οικο­νο­μία μπο­ρεί να είναι κομ­μά­τι του συμμετοχικού
προυπολογισμού.
Η διαρ­κής απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα και βιω­σι­μό­τη­τα του σχε­δί­ου μετά την ολο­κλή­ρω­ση του
συγκε­κρι­μέ­νου έργου, θα εξα­σφα­λι­στεί από την θεσμο­θέ­τη­ση των μόνι­μων «τοπι­κών
κοι­νω­νι­κών συμπρά­ξε­ων» με τρι­με­ρή συμ­φω­νία-των οργα­νι­σμών Τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης των
κοι­νω­νι­κών Συνε­ται­ρι­σμών και των οργα­νώ­σε­ων της κοι­νω­νί­ας Πολιτών.
Εκτι­μά­ται ότι, η τρι­με­ρής συμ­φω­νία συγ­χρη­μα­το­δό­τη­σης των κοι­νω­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων είναι
μια συν­θή­κη που ελατ­τώ­νει το βάρος της επέν­δυ­σης το οποίο είναι ανα­γκα­σμέ­νος να
κατα­βά­λει ο κάθε φορέ­ας, κάνο­ντάς το δυσβάσταχτο.
Από την άλλη πλευ­ρά είναι ευνό­η­το ότι συνερ­γα­τι­σμός, η συμ­με­το­χι­κό­τη­τα και οι συνέργειες
ομά­δων που έχουν κοι­νούς στό­χους μειώ­νουν το κόστος της διαμεσολάβησης,
αντι­με­τω­πί­ζο­ντας έτσι, την ασύμ­φο­ρη την λει­τουρ­γία των μικρών επι­χει­ρή­σε­ων. Οι
συνε­ται­ρι­σμοί εργα­ζο­μέ­νων με την υπο­στή­ρι­ξη της τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης μπο­ρούν να
προ­σφέ­ρουν ποιο­τι­κές και υπεύ­θυ­νες υπη­ρε­σί­ες σε χαμη­λό κόστος το οποίο μπο­ρούν τελι­κά να
αντέ­ξουν οι αδύ­να­μες κοι­νω­νι­κές ομά­δες για να εξυ­πη­ρε­τή­σουν βασι­κές τους ανάγκες.
Με την ολο­κλή­ρω­ση του έργου το παρά­δειγ­μα της τρι­με­ρούς συνερ­γα­σί­ας για τις «τοπι­κές
Συμπρά­ξεις κοι­νω­νι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας» ανα­μέ­νε­ται να γίνει κοι­νό κτή­μα ένα θεσμικό
εργα­λείο επι­νό­η­σης και δημιουρ­γί­ας νέων θέσε­ων εργασίας.
Κατ΄αυτή την έννοια παρα­δο­τέα θα είναι μια σει­ρά από θεσμι­κά εργα­λεία και συμ­φω­νί­ες που
θα υπο­γρα­φούν στη διάρ­κεια του έργου.

ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ
Η συγκέ­ντρω­ση του δια­νοη­τι­κού κεφα­λαί­ου και της τεχνο­γνω­σί­ας, αλλά και της εμπράγματης
εμπει­ρί­ας από την συμ­με­το­χή ουσια­στι­κά τριών δια­κρι­τών χώρων σε ένα κοι­νό έργο, μπο­ρεί να
κτί­σει γέφυ­ρες κοι­νής εμπι­στο­σύ­νης αλλά και να δια­σφα­λί­σει την αξία των απο­τε­λε­σμά­των για
το μέλλον.
Η αξιο­ποί­η­ση των απο­τε­λε­σμά­των μπο­ρεί να δια­σφα­λι­στεί ως κοι­νω­νι­κό μάθη­μα βιωματικής
εμπει­ρί­ας για όλους τους εμπλεκόμενους.
Να απλου­στεύ­σει την περι­πλο­κό­τη­τα των συνερ­γα­τι­κών σχέ­σε­ων και συνερ­γειών με το
παρά­δειγ­μα της αλλη­λέγ­γυας χρή­σης και της εξοι­κο­νό­μη­σης πόρων σε αντί­θε­ση με την
αδρά­νεια και στα­σι­μό­τη­τα που υπάρ­χει σήμε­ρα σε αυτές τις περι­πτώ­σεις, από το κρά­τος και
την αγο­ρά. Οι οργα­νι­σμοί τοπι­κής Αυτο­διοί­κη­σης αλλά και μεγά­λες ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες που θα
παρα­χω­ρή­σουν κομ­μά­τια της παρα­γω­γής και των υπη­ρε­σιών τους στους κοινωνικούς
Συνε­ται­ρι­σμούς σύμ­φω­να με το σχέ­διο, θα δια­πι­στώ­σουν μια ανα­δρα­στι­κή ωφέ­λεια καθώς θα
απο­κτή­σουν ευε­λι­ξία στην δια­χεί­ρι­ση του ανθρώ­πι­νου δυνα­μι­κού, σε τομείς εντάσεως
εργα­σί­ας αλλά και επο­χια­κές απα­σχο­λή­σεις που απο­φεύ­γουν τώρα να επενδύσουν.
Τέλος, η αυτο­ορ­γά­νω­ση τμη­μά­των της περι­φε­ρεια­κής απα­σχό­λη­σης μεγά­λων οργα­νι­σμών και
εται­ρειών, μπο­ρεί να μειώ­σει το διοι­κη­τι­κό κόστος και την παρα­κο­λού­θη­ση έργων αφού, οι κοι­νω­νι­κοί συνε­ται­ρι­σμοί μπο­ρούν να αυτο­διοι­κού­νται σε σχέ­ση με την εργα­σία τους και
ανα­λαμ­βά­νουν ευθύ­νες διοί­κη­σης έργου που δεν ανα­λαμ­βά­νουν συνή­θως οι δημόσιοι
υπάλληλοι.
Συνε­πώς αυτά τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα του σχε­δί­ου μπο­ρούν να δια­σφα­λί­σουν την διά­χυ­ση την
βιω­σι­μό­τη­τα και πολ­λα­πλα­σια­στι­κό­τη­τα των απο­τε­λε­σμά­των και να ενι­σχύ­σουν την αρχή
της εται­ρι­κής σχέ­σης όπως προ­βλέ­πε­ται Ευρω­παϊ­κά διαρ­θρω­τι­κά και επεν­δυ­τι­κά ταμεία.

«Πώς θα ενι­σχυ­θεί η αρχή της εται­ρι­κής σχέ­σης στα Ευρωπαϊκά
Ταμεία;» στον δικτυα­κό τόπο της Ευρω­παϊ­κής Επιτροπής.

* ΒΑΣΙΚΟΙ ΟΡΟΙ
Σχε­τι­κοί ενδια­φε­ρό­με­νοι φορείς: αρμό­διες περι­φε­ρεια­κές, τοπι­κές, δημο­τι­κές και άλλες
δημό­σιες αρχές, οικο­νο­μι­κοί και κοι­νω­νι­κοί εταί­ροι (π.χ. οργα­νώ­σεις εργο­δο­τών και
εργα­ζο­μέ­νων), εμπο­ρι­κά επι­με­λη­τή­ρια, κοι­νω­νία των πολι­τών (π.χ. περι­βαλ­λο­ντι­κοί εταί­ροι, μη
κυβερ­νη­τι­κές οργα­νώ­σεις και φορείς υπεύ­θυ­νοι για την προ­ώ­θη­ση της κοι­νω­νι­κής ένταξης,
της
ισό­τη­τας των φύλων και της εξά­λει­ψης των διακρίσεων).
Συμ­φω­νία εται­ρι­κής σχέ­σης: Οι χώρες της ΕΕ πρέ­πει να καταρ­τί­σουν και να εφαρμόσουν
στρα­τη­γι­κά σχέ­δια με επεν­δυ­τι­κές προ­τε­ραιό­τη­τες που να καλύ­πτουν όλα τα ταμεία και τα
προ­γράμ­μα­τα για την περί­ο­δο 2014–2020. Οι συμ­φω­νί­ες εται­ρι­κής σχέ­σης αποτελούν
αντικείμενο
δια­πραγ­μά­τευ­σης ανά­με­σα στην Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή και τη χώρα της ΕΕ, αφού πρώτα
έχουν
δια­βου­λευ­θεί με τους τοπι­κούς και περι­φε­ρεια­κούς εκπρο­σώ­πους, με εκπρο­σώ­πους από
ομάδες
συμ­φε­ρό­ντων, την κοι­νω­νία των πολι­τών κ.λπ.
Κανο­νι­σμός (ΕΕ) αριθ. 240/2014 — Ευρω­παϊ­κός κώδι­κας δεο­ντο­λο­γί­ας για την εταιρική
σχέ­ση
στο πλαί­σιο των ευρω­παϊ­κών διαρ­θρω­τι­κών και επεν­δυ­τι­κών ταμείων.

Βρεί­τε μας και στη σελί­δα μας στο facebook: Η Κοι­νω­νι­κή Οικο­νο­μία σήμερα