Οι Έλληνες της Βουλγαρίας

Οι Έλλη­νες της Βουλ­γα­ρί­ας (βουλ­γα­ρι­κά: гърци‎, Gǎrci) απο­τε­λούν την τέταρ­τη μεγα­λύ­τε­ρη εθνι­κή μειο­νό­τη­τα στη Βουλ­γα­ρία. Ο πλη­θυ­σμός τους ανέρ­χε­ται στα 3.935 άτο­μα σύμ­φω­να με την απο­γρα­φή του 2011,συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των Σαρα­κα­τσά­νων, των οποί­ων η βουλ­γα­ρι­κή κυβέρ­νη­ση δεν ανα­γνω­ρί­ζει την ελλη­νι­κή κατα­γω­γή, απο­γρά­φο­ντάς τους ξεχω­ρι­στά. Υπο­λο­γί­ζο­νται σε περί­που 25.000 από ελλη­νι­κές οργα­νώ­σεις και περί­που 28.500 από το Ελλη­νι­κό Υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών. Οι τελευ­ταί­οι αριθ­μοί περι­λαμ­βά­νουν την κοι­νό­τη­τα των Σαρα­κα­τσά­νων, τους απο­γό­νους των Ελλή­νων μετα­να­στών και άλλων Ελλή­νων πολι­τών που ζουν στη Βουλ­γα­ρία ως φοι­τη­τές, επι­χει­ρη­μα­τί­ες και άλλα. Σήμε­ρα οι Έλλη­νες ζουν κυρί­ως στα μεγά­λα αστι­κά κέντρα όπως η Σόφια και η Φιλιπ­πού­πο­λη, στην παρά­κτια ζώνη σε πόλεις όπως η Βάρ­να, ο Πύρ­γος και η Σωζό­πο­λη αλλά και σε συμπα­γείς αριθ­μούς στο Σλί­βεν και το Κότελ

Ιστορία

Ιστο­ρι­κά, η παρου­σία Ελλη­νι­κού πλη­θυ­σμού στη σημε­ρι­νή Βουλ­γα­ρία χρο­νο­λο­γεί­ται στον 7ο αιώ­να π.Χ., όταν οι Μιλή­σιοι και οι Δωριείς ίδρυ­σαν Ελλη­νι­κές αποι­κί­ες στη βουλ­γα­ρι­κή ακτή της Μαύ­ρης Θάλασ­σας, συχνά στην περιο­χή των παλαιό­τε­ρων Θρα­κι­κών οικι­σμών. Οι θαλάσ­σιες πόλεις όπως η Μεσημ­βρία (σημε­ρι­νή Νεσέ­μπαρ), η Απολ­λω­νία (σημε­ρι­νή Σωζό­πο­λη), η Αγχί­α­λος (σημε­ρι­νή Πομό­ριε) και ο Οδησ­σός (σημε­ρι­νή Βάρ­να) έλεγ­χαν τις εμπο­ρι­κές οδούς στο δυτι­κό τμή­μα της Μαύ­ρης Θάλασ­σας και συχνά διε­ξή­γαν πολέ­μους μετα­ξύ τους.

Πριν από τις αρχές του 20ου αιώ­να, υπήρ­χε μια μικρή Ελλη­νι­κή κοι­νό­τη­τα στη νοτιο­α­να­το­λι­κή Βουλ­γα­ρία, που ζού­σε σε μεγά­λο βαθ­μό μετα­ξύ της Βάρ­νας στα βόρεια, του Τοπό­λοφ­γκραντ στα δυτι­κά και της Μαύ­ρης Θάλασ­σας στα ανα­το­λι­κά, με έναν δια­σκορ­πι­σμέ­νο αγρο­τι­κό πλη­θυ­σμό στις εσω­τε­ρι­κές περιο­χές του Στράν­τζα και τα βου­νά Σακάρ. Σύμ­φω­να με εθνο­γρα­φι­κούς χάρ­τες υπήρ­χαν περί­που 10 απο­κλει­στι­κά Ελλη­νό­φω­να χωριά στην Βουλ­γα­ρία αλλά όχι Ελλη­νι­κής κατα­γω­γής όπως μας λένε οι Βούλ­γα­ροι εθνο­γρά­φοι (δεί­τε: Γραι­κο­μά­νοι).Ελλη­νι­κές κοι­νό­τη­τες υπήρ­χαν επί­σης στην Φιλιπ­πού­πο­λη, στην Σόφια, στο Ασέ­νο­βγκραντ, στο Χάσκο­βο αλλά ακό­μη και στο Ρού­σε. Το 1900, ο Ελλη­νι­κός πλη­θυ­σμός της Βουλ­γα­ρί­ας ανερ­χό­ταν στους 33.650 κατοί­κους ή σε 70.887 κατοί­κους (Bulgaria, R. J. Crampton, 2007, p.424).

Μετά την ανταλ­λα­γή πλη­θυ­σμών μετα­ξύ Ελλά­δας-Βουλ­γα­ρί­ας όπως επέ­βα­λε η συν­θή­κη του Νεϊ­γύ, μεγά­λο ποσο­στό του Ελλη­νό­φω­νου πλη­θυ­σμού της Βουλ­γα­ρί­ας ανα­γκά­στη­κε να μετα­να­στεύ­σει στην Ελλά­δα και αντι­κα­τα­στά­θη­κε από Βούλ­γα­ρους της δυτι­κής Θρά­κης και Μακε­δο­νί­ας. Μετα­ξύ των εξαι­ρέ­σε­ων υπήρ­ξαν μερι­κή Σαρα­κα­τσά­νοι, που εκτι­μή­θη­καν σε 4.107 άτο­μα το 2006. Όπως ανα­φέρ­θη­κε και παρα­πά­νω, υπάρ­χουν μερι­κά Ελλη­νό­φω­να χωριά στην Βουλ­γα­ρία μέχρι και σήμε­ρα, αλλά πολ­λοί Σλά­βοι εθνο­γρά­φοι υπο­στη­ρί­ζουν ότι είναι Βουλ­γα­ρι­κής κατα­γω­γής και για αυτό δεν υπο­λο­γί­ζο­νται στις επί­ση­μες απογραφές.

Αφού ξέσπα­σε η ελλη­νι­κή κρί­ση χρέ­ους πολ­λές ελλη­νι­κές επι­χει­ρή­σεις έχουν μετα­κι­νη­θεί μόνι­μα στη Βουλ­γα­ρία λόγω των ευνοϊ­κών φορο­λο­γι­κών συν­θη­κών που επι­κρα­τούν εκεί. Επί­σης λόγω του χαμη­λό­τε­ρου κόστους δια­βί­ω­σης ένας αριθ­μός Ελλή­νων συντα­ξιού­χων έχει μετα­κο­μί­σει μόνι­μα στη Βουλγαρία. 

Δεδομένα απογραφών

Βρεί­τε μας και στη σελί­δα μας στο Facebook:

Η Βουλ­γα­ρία σήμερα

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -

- Δια­φή­μι­ση -